Elf Toccata’s achter elkaar lijkt op het eerste gezicht iets teveel van het goede, maar schijn bedriegt, want dit zorgvuldig samengestelde programma kent veel afwisseling, zowel wat betreft de muziek en het instrumentarium als het fenomenale spel van Andrea Buccarella, de klavecinist die we ook kennen als organist en dirigent en die op meerdere labels zijn sporen als eminent musicus reeds heeft verdiend. Ook op deze uitgave blinkt zijn spel uit in virtuositeit en spiritualiteit en komen de kenmerken van de laat-zestiende-eeuwse Venetiaanse toccata tot in de kern optimaal tot leven: de vrije vorm, de virtuositeit en het improviserende karakter.
Buccarella fraseert en ornamenteert niet alleen gevarieerd, maar zijn fantasierijke spel onttrekt zich ook aan de droge ritmische motoriek die geheel ten onrechte aan de toccata-stijl wordt verbonden. Hij behoort tot de weinige klavecinisten die binnen de historiserende retorische kaders de kunst van het agogisch differentiëren echt verstaan en daardoor hun spel onverwisselbaar expressief maakt. Buccarella beheerst de taal van deze muziek volledig en heeft de grammatica niet nodig om haar optimaal te laten spreken.
De vier klavecimbels, door Philippe Humeau vervaardigde replica’s naar o.a. Rückers en Gräbner, paren klankschoonheid aan veelkleurigheid, waardoor deze toccata’s van o.a. Merulo, Sweelinck, Frescobaldi, Froberger, Weckmann, Buxtehude en Bach mede dankzij de voortreffelijke opname in een fraai licht worden gezet.
