‘Het Kunstuur’ een initiatief van de broers Hans en Joost Bourlon, bestaat vijf jaar. Een format dat aanslaat en uitgroeide tot een succesformule. In kleine groepjes van 8 à 10 personen, word je in exact één uur langs unieke schilderijen geloodst, topwerken van Belgische schilders uit de periode 1850-1950. Dit aangevuld met sfeervolle muziek gecomponeerd door Dirk Brossé, unieke belichting én bij elk schilderij komt de bezoeker iets meer te weten over het leven van de schilder, de ontstaansgeschiedenis van het werk én vertellen bekende en minder bekende Vlamingen hun connectie met een schilderij. U krijgt een headset op. Zo wordt het een intimistische verkenning.
Wie drempelvrees heeft voor de grote musea en het overweldigende aanbod met keuzestress, vindt hier zijn gading. Het Kunstuur vult duidelijk een niche en startte in november 2019. Maar liefst 268.000 bezoekers kreeg het de voorbije jaren over de vloer. De laatste dagen was er een heuse ruch van 9 uur tot 21u. De combinatie van authenticiteit en visuele pracht maakt dit project niet te stoppen. Die overweldigende belangstelling voor cultuur, beeldende kunst in dit geval, kunnen we alleen maar toejuichen.
Crème de la crème
Deze achtste tentoonstelling is een jubileumeditie met de beste werken uit vorige edities. De eer om het lint door te knippen viel te beurt aan burgervader Bart Somers. Hij benadrukte hoe zaken gelukkig kunnen samenvallen. De Heilige Geestkapel, pal tegenover de Sint-Romboutkathedraal, was net gerestaureerd. Het was een open vraag waarvoor die mooie ruimte zou dienen. Toevallig kwamen Hans en Joost Bourlon toen aankloppen. Zij zochten een sfeervolle en authentieke ruimte voor hun artistieke plannen en konden het historisch pand zo een nieuwe toekomst geven. De stad kon dit initiatief alleen maar appreciëren en een kans bieden. De kapel is dankzij Het Kunstuur uitgegroeid tot een culturele hotspot. De opeenvolgende tenstoonstellingen zijn een meerwaarde voor de stad. Mensen zakken niet alleen voor Het Kunstuur naar Mechelen af, maar trekken er vaak ook een hele dag voor uit en gaan de stad verder verkennen: het Hof van Busleyden, Dossin kazerne, de vele mooie kerkinterieurs, nog een voorstelling of concert meepikken. Ook de horeca vaart er wel bij. Inmiddels zijn er pendants in Hasselt en Roeselare, maar Mechelen blijft de locomotief van Het Kunstuur.
Lustrumeditie
Deze lustrumeditie is kwalitatief een dure editie met zeldzame bruiklenen van privécollecties en grote musea. Fauvisme, realisme, impressionisme, expressionisme… de schilderkunst vindt zichzelf uit. Er is onder meer een hele wand met werk van Rik Wouters als eerbetoon aan deze geniale en getalenteerde Mechelaar. Hij leidde een kort en intens leven met zijn muze Nel en liet een fascinerend en meesterlijk kunsterfgoed na. Kenmerkend voor zijn oeuvre is een overvloed aan kleur en authentieke simpele, ontroerende onderwerpen. Kunstenaars zien miserie en vreugde en leggen dat vast op doek. Schilderijen die fluisteren en suggereren met allemaal andere narratieven. Ook James Ensor is vertegenwoordigd met drie werken. Daar horen intrigerende verhalen bij. Ze trekken de bezoeker met kracht en energie in het schilderij. Oostendenaar Arno werd enkele maanden voor zijn dood nog bereid gevonden om een schilderij van Jean Brusselmans en James Ensor te becommentariëren. Dit weer integreren in de tentoonstelling is een eresaluut aan deze fantastische performer en stadsgenoot van Ensor. De muziek van Dirk Brossé zorgt met raffinement voor een sfeervolle soundscape die de emoties aanscherpt. Frank Van Laecke voert de algemene regie en zorgt subtiel voor accenten hier en daar.
De tentoonstelling omvat ook enkele stijlvolle werken van Valerius De Saedeleer. Hij kon als geen ander de stilte van de natuur vatten. Eén van zijn schilderijen krijgt door de ogen van marathonloper Bashir Abdi een unieke invulling. Het mysterie van de identificatie die zich voltrekt. Verder een beklijvend schilderij van Constant Permeke met een pakkende omkadering van operaregisseur en choreograaf Alain Platel. Bij een werk van Emile Claus vertelt advocaat Wendy Vanhees haar connectie met het schilderij. Er zijn parallellen in hun levensloop en dat zorgt voor verbinding. Ze delen kwetsuren. Het schilderij geeft haar opnieuw kracht.
Interessant is ook dat de veelzijdigheid én evolutie van bepaalde schilders in de verf wordt gezet. Meer ga ik niet prijsgeven.
De gekozen werken vormen een spiegel van het leven in de grootste verscheidenheid, met genoeg details om de fijnproever te bevredigen en de leek naar méér te doen verlangen. Ga het zien: visueel, auditief en gevoelsmatig wordt het een verrijking.
