Als kind voelde ik me aangetrokken tot praktische activiteiten. Ik bracht hele middagen door met origami, afgezonderd in mijn kamer, waarbij ik elke vouw nauwkeurig volgde. Hoewel ik vaak fouten maakte, raakte ik nooit ontmoedigd, want de vreugde van het transformeren van een eenvoudig stuk papier in iets geheel nieuws boeide me. Ik had ook een passie voor tuinieren. Ik kweekte bonen, linzen en wortelen en vond het heerlijk om te zien hoe mijn handen zaden tot ontluikende, bloeiende planten maakten. De processen van transformatie, creatie en verwondering over de resultaten zijn diep verweven met mijn werk als kunstenaar en leraar.
Op een dag liet mijn oudere zus Élisabeth me kennismaken met een klankwereld die de loop van mijn leven diepgaand zou beïnvloeden: het was Robert Schumanns ‘Phantasietanz’ Op. 124 Nr. 5 in E mineur. De muziek betoverde me. Ik was pas acht jaar oud, maar ik voelde me diep geraakt door wat ik hoorde. Het was dertig jaar