Het eerste concert van de reeks ‘Amazing Haydn’ dompelde een trouw publiek in de rustige, ontspannende sfeer van het Oostenrijk van rond 1800. De naam van het Duitse Trio 1790 loog er niet om omdat hij verwijst naar jaar dat het middelpunt vormt tussen het ontstaan van de eerste Pianotrio’s rond 1760 en het einde van de Weense klassieke periode rond 1820. Ook de historische instrumenten die ze bespeelden en die ze – in een bevattelijk Duits – voorstelden dateren uit die tijd.
Harald Hoeren, die sedert 1984 een klas leidt van historische toetseninstrumenten aan de Musikhochschule van Frankfurt am Main, had zijn eigen fortepiano meegevoerd: een Engelse Heilmann-kopie uit 1790, met vijf oktaven, geen pedalen maar wel ‘Knie-Hebel’, waarvan de rechtse de klank verheldert en de linkse dempt. De viool van Imola Gombos was een originele Gaissenhof, waarvan de maker mogelijk met Beethoven een biertje ging nippen. De immer glimlachende Annette Wehnert bespeelde een mooie Leeb-Damencello, heel donkerbruin, typisch voor Bohemen. Weliswaar niet naast maar tussen de knieën. Ook muzikaal was het begin van de 19de eeuw aan de orde van de dag, met data van 1732, geboortejaar van Haydn, tot 1827, sterfdatum van Beethoven.
Hiermee zijn de twee grootmeesters uit het programma genoemd.
In zijn welkomwoord benadrukte organisator Alfons Deleus met klem de visie – hij noemde het zelfs ‘het DNA – van ‘Amazing Haydn: aandacht en durf om minder beroemde maar daarom niet minder waardevolle componisten als Leopold Kozeluh, Justin August Just en Johann Christian Bach te programmeren. Dat dit een lovenswaardige keuze was bewezen de allereerste noten van de hele cyclus: verrukkelijk als een speeldoosje begon het Pianotrio in C van de jongste Bach-zoon, de fortepiano met haar broze klank op het lijf geschreven.
Wat meteen opviel was de interactie en het spontane samenspel van het Trio. Samen met de muziek, deed het uitzonderlijk kader van de Franciskanerkerk, nu omgepoold tot een uitnodigend hotel, de realiteit van de dag even vergeten. Terecht bedankte organisator Deleus de directie van Hotel Martin’s Patershof voor de gastvrijheid, de flexibiliteit en de sympathieke samenwerking.
Beethoven als bis, pralines en Carolus gaven het concert een extra Mechels cachet.
