Als de Gidsen spelen is het feest. Dat was ook zo in Aarschot. “Olé”, het was een ware “feria”! Voor hun 19de peterschapsconcert deed de 6 Gp CIS beroep op de Muziekkapel van de Gidsen, hun dirigent Yves Segers en saxofonist Pieter Pellens.
Avond in Spaanse sferen
Zij opteerden voor een totaal Spaans programma, plus de inleidende en afsluitende marsen, waarbij één ter attentie van een Amerikaanse delegatie. Het begon met “La boda de Luis Alonso” (1897), één van de talloze composities van Geronimo Gimenez: een potpourri van al wat Spaans klinkt, net als het volgende “Andalusian Fandango” van de hedendaagse Teo Aparicio Barberán.
Energiek en gevat, in een passende uitbundige outfit, kondigde Klara-medewerkster Clara De Decker dan het “moment suprême” aan. Gelijk had ze. De Belgische première van “Infinity”, Concerto for Alto Saxophone and Wind Band, was een waardige opvolger van het vorig jaar geprogrammeerde hoboconcerto “Legacy” van Oscar Navarro.
“Legacy”, “Hell & Heaven”, “Infinity” verklanken het talent van deze Valenciaan uit Alicante. Hij was reeds in Gent voor de uitvoering van zijn “Concerto II”, nu was hij weerhouden wegens gezinsuitbreiding. Zijn oeuvrelijst spreekt tot de verbeelding en tussen de 90 CD’s die de Gidsen tot nu op hun naam schreven prijkt al zijn Symfonische Suite “El Olimpico De Los Dioses”. “Infinity” combineert extreem technische uitdagingen met klank- en kleurexplosies.
Het timiede begin door harp en fluit, dat snel aanzwelt tot een brede melodie, waar af en toe een hardnekkig motiefje de kop opsteekt, wekt de stoutste verwachtingen. En die worden ruim ingelost als de sax, eerst solo, dan samen met het orkest, in een vlotte wals de dans leidt.
Een pauze, losse motiefjes en vingerknipjes leiden tot een jazzy passage. De ideale gelegenheid voor altsaxofonist Pieter Pellens om aan te tonen tot welke virtuositeit een jonge start, vier conservatoria, vijf docenten, het winnen van wedstrijden als Supernova en samenwerking met Ictus, Spectra, Blindman en Rosas voeren. Een muzikaal ping-pong maakt plaats voor het mooiste moment: bijna religieus en van een oneindige tederheid, gaat een zang van de sax naar de band, die ze optilt, omspeeld door de solist. Een abrupt slot leert dat zelfs het mooiste liedje eindig is…
Het tweede deel van het programma was één uitbundige Frans-Spaanse confrontatie met hits van de Falla, Debussy, Ravel en Chabrier. Meeslepende melodieën, klanken als opspattend water, felle wisselende ritmes: Yves Segers hield het beheerst en efficiënt in toom. Na dankwoorden door korpskommandant Timothy Petillon, benadrukte burgemeester Gwendolyn Rutten de rol van Brotherhood Aarschot, dat sinds 1996 benadeelde kinderen jaarlijks een week zorgeloze vakantie aanbiedt, mede door hulp van deze benefit.
