Avond 2 – 28 mei 2024
Klassiek Centraal brengt u elke finaleavond een verslag van de beide kandidaten die hun finaleplaats verdedigen. Om ons niet te laten beïnvloeden, noch te laten meeslepen of wat ook door commentaren van derden, volgen we geen commentaargesprekken vooraf of nadien, lezen we geen commentaren. Zo hopen we een objectieve mening weer te geven. Dat de beste moge winnen.
Elke finalist zal het verplichte werk vertolken, Variations Litaniques, dat speciaal voor de finale van deze vioolsessie geschreven werd door Thierry Escaich (wereldpremière op maandag 27 mei 2024), en een concerto naar keuze, met het Belgian National Orchestra, geleid door Antony Hermus. De proclamatie van de rangschikking van de laureaten zal plaatsvinden na het laatste optreden, op zaterdag 1 juni rond middernacht.
Karen Su (Verenigde Staten van Amerika, °1998)
Karen Su - Verenigde Staten van Amerika - 1998
Programma
- Thierry Escaich: Variations Litaniques
- Johannes Brahms: Concerto in D op. 77
Eerlijk? Bij deze violiste missen we meer dan we krijgen in het opgelegde werk. Het heeft meer contemplatief, meer gebed in zich en het komt er totaal niet uit. Wel veel techniek, een sterke klank vult de zaal. Deze kandidate mist de opstap naar de litanieën. Haar zelfzekerheid is in deze niet in haar voordeel. Het werk is zelfs storend door haar aanpak. Jammer.
Brahms vioolconcerto, één van de sterkmakers in het romantische grote vioolrepertoire… Ze zet het brutaal in en doet de snaren kraken. Gelukkig neemt de zoete zang het over van de blitzkrieg waar ze mee inzet. Eens het hoofdthema begint, wordt Karen Su zelfs zeer lieftallig zangerig. Van haar gezicht lezen we echter spanning tot en met af en dat is misschien wel de reden van de te snedige inzet en de wijze van aanpak van het plichtwerk. Of Brahms en zijn violist, Joseph Joachim op wiens lijf dit werk is geschreven, tevreden zouden zijn met hoe deze vertolking ten gehore werd gebracht, blijft een onbeantwoorde vraag. Die zenuwen toch, een trillende boog (je ziet het, je hoort het niet), het verkrampte aangezicht. Tja, wedstrijdstress is geen zegen.
Ruslan Talas (Kazachstan, °1998)
Ruslan Talas - Kazachstan - 1998
Programma
- Thierry Escaich: Variations Litaniques
- Johannes Brahms: Concerto in D op. 77
Ruslan Talas geeft een heel andere insteek in dit opgelegde werk. Hij maakt het behoorlijk interessant, al is het bidden en smeken zoals je dat in een litanie (en haar variaties) mag aanvoelen, in zijn geval energieker en bewust van de bede die niet zozeer vragend dan wel bijna eisend is. Ook bij hem kan je viooltechnisch geen bemerkingen maken. Zijn dialoog met de dirigent is zoals het een professioneel solist betaamt. Kort samengevat: een boeiende versie.
De inzet van de vioolpartij spreekt aan. Hier komt iemand een verhaal vertellen en vraagt de aandacht. “Wil je nu eens iets weten? Luister dan want het is een serieus verhaal”, zo komt het over. En ja, er wordt verteld, er wordt gezongen, boeiend, meeslepend, vragend, verrassend, kleurend, verbazend, opgewonden. Alles wat Brahms en Joachim er in legden, komt er uit.
In brede, volle bogen, aaiend neemt Ruslan de luisteraar mee naar een dromend tweede deel. Geen overdreven vibrato, soms enkele beheerste en daardoor niet storende glissando’s kleuren het geheel. Het leidt naar een overtuigend derde deel vol leven en rijke orkestrale invulling. Het orkest bloeit meer open met deze solist. Je hoort het ook aan het applaus bij afloop…
