Nominatie Gouden Label Debuut – Wie bij de scouts was ‘in onze tijd’ (jaren 1970/80) leerde misschien nog het lied met de mooie tekst: “Schoon is de jeugd die zelf zich eert, sterk door gedegen staal”. Dat gedegen staal is mogelijk letterlijk bedoeld door de dichter, maar je kan het ook symbolisch bekijken en dan is het veredelend. Zo wil ik omschrijven hoe de jeugdige musici, begeleid door sterke draagkracht, de toekomst zullen bepalen.
I Solisti en I Solisti YoungStars is zoiets. De YoungStars staan voor de jeugd, I Solisti voor het gedegen staal. Samen vormen ze een tandem die de weg baant naar kwaliteitsverhoging en een sterke toekomst met grote professionaliteit. De drijvende kracht, zeg de inspirator van het opzet I Solisti YoungStars is Francis Pollet, laureaat Gouden Label Carrière 2014. Als je dan ziet hoe die carrière positief blijft evolueren en nog sterker wordt, dan ben je blij dat je zo iemand met deze titel kon bekronen.
Over het concert, opzet en uitvoering
I Solisti YoungStars zocht het weekeinde van 6 en 7 oktober 2018 naar (zeer) jong uitermate begaafde jongeren met audities in Kortrijk en Lier. Eén kandidaat werd geselecteerd en deze zal enkele jaren begeleid worden door Francis Pollet en zijn medewerkers. De eerste in de rij YoungStars nam tijdens het concert in Lier afscheid als YoungStar want ‘afgestudeerd’. De nu 17-jarige cellist Frederik Daelemans die de aanwezigen op de Uitreiking Gouden Labels in Gent, juni 2014, zeker nog herinneren die toen als 12-jarige een van de cellosuites van Bach speelde.
Een andere Gouden Label laureaat, deze voor Jong Talent 2018, de 16-jarige hoboïst Balder Dendievel is ook een van de YoungStars, samen met zijn 14-jarige broer Jappe, fagot en trombone. De laatste in de rij is de 12-jarige hoornist Dorian Scheck. Vier zeer getalenteerde jongens, welbespraakt, nadenkend, bescheiden, zelfbewust en als doorwinterde muzikanten vertolkend. Kortom, uit het juiste hout gesneden om zuiver voor de muziek te gaan, de partituur, het verhaal in de muziek, de harmonie, de schoonheid. Ze zeggen het ook zo in hun jeugdig enthousiasme. Heel mooi op zich en soms echt ontroerend.
Chantal De Waele, onlangs nog aan de kant geschoven bij Klara, presenteerde de avond vloeiend en interviewde de jonge artiesten en hun mentor Francis Pollet. Ja, alleen al van die welgemeende woorden die iedereen sprak, de vraagstelling die van een verfijnde ontroering getuigde, de overtuiging van ‘we moeten dit ondersteunen’ door Pollet en zo meer, was pakkend. Ik ben zeker niet de enige die toch wel eens in de ogen moest wrijven. Zelfs zonder muziek klonk feitelijk al heel veel moois dat je zeer diep vanbinnen raakte. Wat een bewonderenswaardig initiatief toch !
Het concert
Het concert opende met een divertimento voor twee hobo’s, twee fagotten en twee hoorns van de jonge Mozart. Een zeer ontspannend, onschuldig werk dat zeer doorzichtig en dus erg delicaat is. Nu ja, Mozart is altijd delicaat, al stamp ik een open deur in met dit te schrijven.
Eerste hobo was Balder Dendievel, bijgestaan door Luk Nielandt. Naast hem stond Jappe Dendievel als eerste fagot met aan zijn linkerzijde de ‘helper’ Francis Pollet. Anthony Devriendt speelde eerste hoorn steeds zeer goed gevolgd door Dorian Scheck.
Neem van mij aan dat er iets van zeer hoog professioneel niveau weerklonk. Moest dit ensemble van leerlingen en meesters achter een gordijn gespeeld hebben en had het publiek moeten raden wie speelden, dan zou men zich gek gezocht hebben naar welk beroemd ensemble het kon zijn. Welaan, het was het debuut, – jaja het debuut! – van I Solisti YoungStars. Nooit eerder speelden ze samen in concert.
En of dit Mozartwerkje niet genoeg overtuigend was, zette Frederik Daelemans zich aan zijn cello met een stilmakend werk van de Italiaan Giovanni Sollima (1962): Lamentatio voor cello solo. Eigenaardigheid aan deze compositie: de cellist moet mee zingen terwijl hij speelt. Een a-klank op een melodie die iets oriëntaals heeft en de cello begeleidt. Het instrument leidt zeker en eist een grote virtuositeit, maar ook een zeer diepgaand inlevingsvermogen, een grote gevoeligheid, een warm karakter. Al deze elementen beheerst / bezit Frederik Daelemans als een meester in het vak.
In een werk van Paul Hindemith voelen we zijn verliefdheid op zijn vrouwtje. Je ziet ze samen ontdekkend wandelen, huppelen, dromen: ‘Vier Stücke für Fagott und Violoncello’. Opnieuw hoorden we Frederik Daelemans bijgestaan door Jappe Dendievel die dit stuk beheerste alsof hij het voor de 750ste keer speelde. Wat heeft die jongen een volwassen houding, zijn mimiek, de blik en dan dat spel ! 14 jaar en zo spelen? Het is iets om nooit te vergeten dat mogen meegemaakt te hebben en meer nog in mijn geval, er mogen over te schrijven.
Het enthousiasme van het zeer stil luisterende publiek zou niet gebroken worden, wel integendeel. Met ‘Six Metamorphoses after Ovid’ voor hobo solo van Benjamin Britten deed Balder Dendievel zakdoeken bovenhalen. Ik ben er zeker van, Britten heeft het nooit zo mooi gehoord. Balder Dendievel kent de literatuur terzake grondig, begrijpt hoe Britten deze mythologische verhalen op muziek zette en weet dit als een der grootste vertolkers, in zijn geval op de hobo, ten gehore te brengen. Wat een techniek, wat een voorkomendheid ook, wat een uiterst zeldzame pure muzikaliteit. O ja natuurlijk ben ik oneindig blij, gelukkig zelfs dat Klassiek Centraal hem het Gouden Label Jonge Talent kon toekennen (juni 2018). Hij verdient het nu nog meer dan enkele maanden geleden. Wat een evolutie op die korte tijd en het was al zo verbazingwekkend af.
De broers zouden ook samenspelen en dat deden ze. Heerlijk om te horen en om te zien. ‘Three Little Peaces for Oboe and Bassoon’ speelden deze genietende broers, die als een ervaren duo dialogeerden en elkaar versterkten in een sublieme interpretatie. Met een mini rondedansje, al spelende, eindigde dit prettig werkje met een vrolijke knipogende noot.
Met ‘Papa’ Haydn werd afgerond. Kon een betere keuze? Haydn, die enthousiasmerende goedhartige man die zovelen kansen gaf. Hij zou symbool kunnen staan voor het werk dat Francis Pollet verricht met deze jonge talenten die voor alles gewone toffe pubers zijn, zoals het hoort. Pure zielen. Ze speelden in dezelfde formatie als Mozart, alleen met omgekeerde rollen voor de eerste hobo en fagot, Haydns Divertimento in F (Hob. II. 15). Een zeer vriendelijke Haydn die in een landschapsschilderij zijn liefde voor volk en land in muziek vorm geeft. Opnieuw dat ene woord maar gebruiken: mooi. Heel mooi.
- WAT: Jong & Ervaren
- WIE: I Solisti en I Solisti YoungStars – Francis Pollet, Luk Nielandt, Anthony Devriendt, Frederik Daelemans, Balder Dendievel, Jappe Dendievel, Dorian Scheck
- WAAR & WANNEER: Jezuïtenkerk, Lier – zondag 7 oktober 2018
- FOTO’S: © Klassiek Centraal
