De Mexicaanse componist, arrangeur en gitarist Luis Felipe Ramírez Santillán (°1970) presenteert zijn eerste monografische cd. Het doel is om zijn compositorische stijl te laten zien. De gekozen werken moeten zijn volledige oeuvre representeren. Als symfonicus is een cd met enkel symfonisch repertoire alvast toepasselijk.
De derde symfonie Symfónia z dial’ky (2020) opent de cd. Het is het werk waarmee de Mexicaanse componist zijn doctoraat in de kunsten behaalde. De symfonie bestaat uit drie delen. Het eerste is theatraal en uitbundig. Zoals de bouquet bij een vuurwerk spat hier de muziek energetisch in een climax uit elkaar. Een soort energie dat je eerder op het einde verwacht.
De tweede beweging zet deze energie verder maar wordt soms onderbroken door rustigere passages. In deel drie wordt deze verbrokkeling voortgezet. Het is een soort collage van verschillende muzikale ideeën. Sommige passages zijn theatraal, andere zijn dan weer speels of lyrisch. Het geheel vormt een klankreis waarbij je niet weet wat te verwachten. Je laat de muziek je omarmen en meeslepen.
Santillán presenteert hier een zeer atypische symfonie maar omdat elke beweging op de andere verder bouwt, vormt het toch nog steeds een geheel.
FES-C (1995) [track 04] is een symfonisch gedicht. Het begint mysterieus met strijkers en accenten van de blazers. Al snel krijgt het werk een triomfantelijk karakter en worden de koperblazers steeds belangrijker. De opbouwende drive wordt onderbroken door stillere passages waarin spanning wordt opgebouwd en opnieuw naar een climax wordt toegewerkt. Wanneer deze eindelijk cumuleert in een paukensolo met accenten van de blazers is deze ontknoping welkom gekomen.
De cd sluit af met een werk voor piano en orkest: El Piano (2007) [track 06]. De dromerige sfeer waarmee de piano opent, contrasteert met alles wat er vooraf ging. Het orkest valt in, ook met een dromerige, laat-romantische ondertoon. Maar het volle textuur van het orkest echoot het theatrale uit vorige werken en is al een vooruitblik naar het einde. De climax met uitbundig gebruik van koperblazers valt terug naar de dromerige klanken van de solopiano voor de laatste noten wegsterven. De cirkel is af.
3/5
- WIE: Moscow Radio Symphony Orchestra o.l.v. Sergei Skripka (track 1-3), Moscow Studio Symphony Orchestra o.l.v. Alexander Polianichko (track 4-6), Irina Popova [piano]
- WAT: Luis Felipe Ramírez Santillán: Symphonies Nos. 1 & 3
- UITGAVEN: Da Vinci C00513
- BESTELLEN: JPC
