Het was afgelopen weekend weer tijd voor het Dutch Harp Festival: het programma werd vormgegeven in het thema ‘Night of a 1000 strings’. Tot diep in de nacht werd Tivoli Vredenburg te Utrecht omgetoverd tot harpwalhalla, waar het instrument in allerlei verschillende gedaantes en combinaties te beluisteren was. Dit jaar vond de ‘World Harp Competition’ voorafgaand aan de festivalavond plaats. Hierdoor konden deelnemers van de wedstrijd zelf ook genieten van alles wat het festival te bieden had. De eerste prijs en publieksprijs gingen naar Kevin le Pennec (bretonse harp&zang), de tweede prijs was voor Amy Nam (harp&poëzie) en de derde prijs voor Ariel Sol (harp&live technologie).

Een voorproefje van ‘a 1000 strings’ kregen bezoekers aan het begin van de avond, bij de opening van het festival in de Pandora zaal, waar op kleine podia, een aantal artiesten zichzelf introduceerden met een performance. Juanjo Corbalán quartet met opzwepende Zuid-Amerikaanse ritmes en Miriam Adefris & danseres Yvonne Smink met elektronisch versterkte harp en hypnotiserende dans sprongen eruit in hun mini-optreden. Artistiek directeur Remy van Kesteren initieerde tot slot een gezamelijke improvisatie. Hoog en laag doorheen de zaal droeg iedere artiest zijn steentje bij, het publiek werd compleet overweldigd met verschillende harpklanken uit alle hoeken. Na deze sfeervolle en verbindende opening kon ‘the night of a 1000 strings’ niet langer op zich laten wachten.

Wat bij aankomst op de harpfestival-verdieping van Tivoli Vredenburg gelijk al opviel was de gemoedelijke en losse sfeer. Het was voor bezoekers gemakkelijk om van zaal naar zaal te gaan om even een klein stukje van een optreden mee te pakken.

De spaanse harpist Angélica Salvi bracht haar publiek helemaal in trance met repetetieve patronen. Naast haar instrument had ze een tafel vol elektronica geïnstalleerd. Afwisselend bediende ze haar elektronische schakelaars en bespeelde ze de snaren van haar harp. Salvi gebruikte allerlei effecten van galm, echo en vertragingen, tot allerlei aparte objecten waarmee ze krakende, tikkende of vegende geluiden uit haar harp haalde. De harpist was één en al rust achter haar instrument en ‘in controle’, het was mooi om te zien hoe zij opging in haar spel en organisch de harp&elektronics combineerde. Als luisteraar waande je gedachten dromerig af, door de herhalende minimalistische motieven. Soms schrok je weer even op als er onverwacht een nieuwe klank werd toegevoegd.

Bij Juanjo Corbalán quartet (winnaar World Harp Competition 2022) ging het dak eráf. De Paraguayaanse harpist pakte zijn luisteraars in met swingende ritmes en wilde glissando’s. In combinatie met de saxofonist in zijn kwartet had het geheel een speelse vibe. Binnen no time stond de hele zaal mee te dansen.

Door naar Remy van Kesteren + ADAM quartet. Verschillende werken uit van Kesterens repertoire werden in combinatie met het strijkkwartet uitgevoerd, een mooie toevoeging aan de klank. Van Kesteren bespeelde zijn Reus 49 harp met daaromheen allerlei keys en extra pedalen voor elektronische effecten. Voeg daar nog   traag veranderende visuals aan toe en de ervaring was compleet. Leuk was om nummers te herkennen uit het meest recente album ‘Muses’, zoals Avril 14th (Aphex Twin) en Crown (Kendrick Lamar). De harpist zat zichtbaar te genieten achter zijn instrument, hij zette hiermee een onspannen podium-sfeer neer, wat resulteerde in een luistergenot voor het publiek.

De uit New York overgekomen harpist Brandee Younger betrad het podium in een fel oranje jurk met gouden pumps en nam vervolgens plaats achter een glimmende blauwe Camac harp, met abstracte patronen op de klankkast. Samen met haar drummer (Allan Mednard) en bassist (Rashaan Carter) speelde ze een programma met eigen werk en nummers van onder andere Alice Coltrane, Dorothy Ashby en Stevie Wonder. Ze ontroerde met het zelfgeschreven nummer ‘Unrest’, wat ze componeerde in de covid periode, waarbij de harpist voornamelijk in het lagere register van haar instrument klanken van protest creëerde. In het tweede deel ging Mednard los op zijn drums in een minutenlange solo, het ging van groot naar klein, en beroerde de zaal.

Tussendoor vertelde Younger persoonlijke anekdotes bij de werken die ze speelde, onder andere over de bijdrage van Dorothy Ashby aan het nummer ‘If it’s Magic’ van Stevie Wonder. Waar andere harpisten het niet aandurfden wat betreft pedaalwerk, zorgde Ashby ervoor dat het wel klopte. Younger bracht in haar versie met jazzy arpeggio’s, prachtig de magische melodie naar voren, en conform de tekst van Stevie Wonder vroeg het publiek zich af: ‘Why can’t we make it everlasting’.

Na een avond en nacht vol indrukken, met zeker meer dan duizend snaren, rest er één ding om te doen: noteer 18 april 2026 in de agenda voor de volgende editie!