De storm rond de 125ste verjaardag van George Gershwin kreeg zondag in de stemmige kapel van Het Cenakel in Tilburg nog een uitlopertje. Organisator-schrijver-musicoloog-pianist Eric Schoones nodigde de Frans-Cypriotische sterpianist Cyprien Katsaris uit en legde zo een extra laagje op de faam van de concertreeks “Betoverende Pianisten”.

“Artiest of UNESCO for Peace” en “Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres” : Cyprien Katsaris mag al meer dan een halve eeuw terugblikken op een schitterende internationale carrière, waarbij twee concerten ter gelegenheid van de Olympische Spelen van 2008 in Beijing. Hij kan trots uitpakken met onderscheidingen als de Grand Prix du Disque Franz Liszt en de Franz-Liszt-Ehrenpreis 2023 van de Neue Liszt Stiftung Weimar. Om vrij zijn eigen muzikale weg te gaan, richtte hij zijn eigen platenlabel Piano21 op.

Betoveren deed hij, vooral met een zeer poëtisch Andante con moto e poco rubato uit de “Three Preludes” en met een virtuoze hamerende “Rhapsody in Blue” in een pianoversie van Gershwin zelf. Cyprien Katsaris was niet alleen. Zelf was hij in de ban geraakt van de innemende stem van Mélissa Arnaud, een multitalent, opgeleid in Parijs als zangeres, actrice, componiste en schrijfster van theaterstukken. Ze is één en al charme, haar stem één en al nuance en overtuigingskracht, haar inlevingsvermogen even overtuigend als dat van Billie Holiday, maar dan minder bitter en zwartgallig.

Mélissa Arnaud straalde optimisme en tederheid uit, alleen, en meer nog in haar vijf laatste Gershwin songs: met haar amper drie maanden oude baby voor de borst, kregen “The Man I Love” en “They Can’t Take That Away From Me” een concrete invulling. Baby Balthazar hoorde dat het goed was en bleef voorbeeldig rustig.

Een heerlijke “Summertime”, meesterlijk begeleid aan de piano, deed vergeten dat het nog putje winter was.