De muziek die op Yokuwela – New Sounds from Africa te horen is, werd pas in de 20e eeuw mogelijk als gevolg van de interculturele uitwisseling tussen westerse klassieke en Afrikaanse traditionele muziekculturen. De zes componisten die hier vertegenwoordigd zijn – uit West-Afrika (Nigeria, Ghana), Oost-Afrika (Ethiopië) en Zuid-Afrika – bieden een goede dwarsdoorsnede van het muzikale syncretisme in de “neo-afrikaanse kunstmuziek “3 of wat Ashenafi Kebede “derde-stroommuziek “4 noemt. Sommige stukken hebben een grotere melodische dimensie (Sadoh en Yifrashewa), terwijl andere zich meer in het bijzonder op het ritme richten (Uzoigwe, Blake en Onovwerosuoke).
Al deze voorbeelden staan ruwweg in de traditie van Béla Bartóks creatieve conversatie met Oost-Europese volksmuziek en zouden kunnen worden geconceptualiseerd als voorbeelden van ‘African Pianism’, waarvan Euba de volgende kenmerken heeft genoemd: thematische herhaling; rechtstreeks ontlenen – of zinspelen op ritmische en tonale motieven – aan traditionele bronnen; percussieve behandeling van de piano; en “de piano zich laten ‘gedragen’ als Afrikaanse instrumenten”. Stefans Grové’s project Music of Africa daarentegen schetst wat hij zelf omschrijft als een geromantiseerd beeld van Afrika.
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.
