Wereldpremière in de Vlaamse Opera Gent

Assis Carreiro, artistiek directeur van het KBvV boetseert een eigen repertoire. Ze kiest niet voor een massieve omwenteling maar legt eigen klemtonen en accenten. Onlangs nog kreeg ze van de Britse koningin de titel MBE (Member of the Most Excellent Order of the Britisch Empire). 

Assis Carreiro, artistiek directeur van het KBvV boetseert een eigen repertoire. Ze kiest niet voor een massieve omwenteling maar legt eigen klemtonen en accenten. Onlangs nog kreeg ze van de Britse koningin de titel MBE (Member of the Most Excellent Order of the Britisch Empire).

Het oeuvre van William Shakespeare is over de hele wereld gelezen, bewerkt, opgevoerd en blijft kunstenaars inspireren. De vertalingen in het Nederlands werden in eigen land in de loop van de jaren gepolijst o.m. door Willy Courteaux en Tom Lanoye zette met veel artistieke vrijheid de koningsdrama’s naar zijn hand in ‘Ten Oorlog’. ‘Romeo & Julia’, het blijft een tragisch liefdesverhaal dat tot de verbeelding spreekt, een literair meesterwerk. Het werd al meermaals verfilmd en op verschillende manieren op de Bühne gebracht: klassiek, hedendaags en in balletvorm.

Met zijn partituur voor ‘Romeo & Julia’ creëerde Sergei Prokofiev een van ‘s werelds meest geliefde balletten uit de 20ste eeuw. Met zijn beklijvende ‘Dans van de ridders’, zijn levendige muziek voor Mercutio en zijn bedwelmende romantische thema’s voor de twee geliefden, heeft het ballet verschillende choreografen geïnspireerd sinds de première in 1940 in het huidige Sint­Petersburg. Van John Cranko tot Kenneth MacMillan of Christian Spuck, elke gezelschap heeft zijn stempel gedrukt op ‘Romeo & Julia’. Met deze choreografie van Slava Samodurov, een fonkelnieuwe versie, probeert ook het KBvV het verschil te maken.

Op de vooravond van Valentijn, dé ballet love story, in première laten gaan is best een handige zet. Is klassiek ballet gedateerd en vergane glorie? Een shot energie kan wonderen doen. Creativiteit en artistieke fierheid maken ook hier het verschil.

Assis Carreiro haalde de Russische choreograaf Slava Samodurov in huis en gaf hem carte blanche. Zelf een veteraan als het op de rol van Romeo aankomt. Hij danste de rol meer  dan tweehonderd keer o.a. in het Royal Ballet in Londen. Een serieus rijpingsproces waaruit zich een eigen visie kristalliseerde. Het decor is een sobere copie van The Globe. Met een paar sumiere ingrepen wordt het framboosrode decor een straat, patio, paleis, kerk.

Slava Samodurov bekoort met zijn eigen Russische kijk op muziek en dans. Een man van deze tijd. Hij wil niet dat Romeo en Julia alleen maar lyrisch zijn, maar wil  temperament, gesublimeerde passie van beide. Hij zet sterker in op de beleving en maakte er een caleidoscopische verhalenstreng van en geeft een eigen twist aan het verhaal, een soort theater in het theater. Oorzaak en gevolg. Het begint allemaal vriendschappelijk en amicaal met de voorbereidingen van een repetitie. Spelbrekers komen de rust verstoren. Een bastion van testosteron en machogedrag overheerst. Krachtpatserij tussen twee rivaliserende groepen, met een knappe schermscène, waarin zich een groepje distilleert rond Romeo, zijn kompanen Benvolio en Mercutio met een bijzonder knappe Yevgeniy Kolesnik.

Julia, vertolkt door Laura Hidalgo, wordt naar mijn smaak in het begin iets té kinderlijk naïef voorgesteld. Haar grote toeverlaat is haar voedster. Ze wordt uitgehuwelijkt. Angst en vrees voor het onbekende borrelen op. Inspiratie komt soms uit een onverwachte hoek. De jurken van de adellijke dames (kostuumontwerp Tim van Steenbergen) hebben lange slepen. De heren zetten er hun voet op, waardoor de vrouwen geen bewegingsvrijheid meer hebben en reiken naar ‘vrijheid’? Ze raken als een cocon verstrengeld in hun eigen jurk. Met een ruk van de mannen worden ze weer bevrijd. Wat vrij vrouwonvriendlijk voorkomt.

Op dit feest zien Romeo en Julia elkaar voor het eerst. Het is alsof de bliksem inslaat. Uit de figuurlijke botsing  en versmelting van Romeo’s en Julias’ emoties en dromen en de fysieke botsing van hun vrienden en vijanden ontstaat op de Bühne een zintuigelijk verhaal over liefde en grote angsten. Een kwetsbaar portret van twee mensenkinden die verloren lopen. Slava Samodurov haalt de emotionele lagen op een schitterende wijze naar boven. In het frêle lichaam van Julia ballen zich alle menselijke emoties samen. De muziek lijkt zelf een levend organisme, zwellend en krimpend met de ademhaling van de uitvoerders.

De eerste pas de deux tussen Julia en Romeo is van een puurheid en finesse, waar je alleen maar blij kan van worden. Slava Samodurov is niet te beschroomd om de straatmeisjes meer wulpse verleidingstechnieken te laten demonstreren. Een vleugje homur ontbreekt ook niet. Hij zorgt voor een meesterlijke dialoog tussen muziek en dans in een werveling van lichamen. Je kan je afvragen is het de muziek die tot dansen aanzet, of is het de dans die de muziek stuurt? De dans is in elk geval gecontroleerd en spectaculair. Hier en daar liepen massascènes niet geheel synchronisch. Misschien te wijten aan premièrestress. De liefde van twee mensen vibreert van begin tot eind. De liefde geeft hen vleugels, vlinders in de buik.  Een voorstelling die verrast door de levendigheid, de inzet, de kracht.

De hoofdvertolkers Wim Vanlessen en Laura Hidalgo zijn qua inleveningsvermogen en techniek moeilijk te evenaren. Tijdens de receptie na de première werd Laura Hidalgo verrrast met het fijne bericht dat ze gepromoveerd wordt tot principal en ze verdient dat!

De Belgische modeontwerper Tim Van Steenbergen ontwierp de kostuums en bouwde met de vele slepen een extra moeilijkheidsgraad in. Zijn aankleding is een beetje een ratjetoe: jurken met renaissance invloeden qua print en stijl tegenover een oversized lelijke pull voor Julia! Nu ja, les goûts et les couleurs….

Choreograaf Slava Samodurov bulkt van het talent, maar wil in deze voorstelling een beetje té veel tonen, er zijn  prachtige scènes, maar  ook  zaken die haaks staan op de rest. In der Beschränkung zeigt sich der Meister.