**** Antonio Vivaldi is één van die componisten die de laatste twintig jaar een tweede leven gekregen hebben. En dat leven bruist van dynamisme. Deze cd met twee grote (Gloria en Magnificat) en twee kleinere (Laetatus sum, Lauda Jerusalem) religieuze werken is daar nog maar eens een schitterende illustratie van.
**** Antonio Vivaldi is één van die componisten die de laatste twintig jaar een tweede leven gekregen hebben. En dat leven bruist van dynamisme. Deze cd met twee grote (Gloria en Magnificat) en twee kleinere (Laetatus sum, Lauda Jerusalem) religieuze werken is daar nog maar eens een schitterende illustratie van.
Ik herinner me nog de opvoering van Vivaldi’s Montezuma in Tourcoing, een initiatief van de verdediger van authentieke muziek Jean-Claude Malgoire met zijn Atelier lyrique de Tourcoing. Dat was in 1992 een revelatie van Vivaldi als opera-componist, en een regelrecht evenement, dat we ook in de opera-uitzendingen op de radio brachten. Ondertussen zijn er een hele reeks van zijn opera’s opgevoerd en op cd uitgebracht, meestal met specialisten als Fabio Biondi of Jean-Christophe Spinosi en een schare uitstekende solisten.
Hervé Niquet schaart zich met deze prachtige cd met kerkmuziek van Antonio Vivaldi bij de selecte groep dirigenten die de Italiaaanse componist alle eer aandoen. Hij wordt hier niet opgevoerd als een componist die religieuze muziek schreef omdat hij nu eenmaal de beschikking had over meisjes- en vrouwenstemmen in zijn klooster en weeshuis van de Ospedale della Pietà in Venetië. Neen, hij schreef muziek waarin hij de stemsoorten van de meisjes en jonge vrouwen tot een verbluffende virtuositeit en verscheidenheid stimuleerde.
Dat laat Hervé Niquet ons horen. Behalve in Lauda Jerusalem, het laatste stuk op de cd waarin enkele verzen door een solo-sopraan uit het koor gezongen worden, is alle muziek gezongen door het koor. De verschillende stempartijen vloeien prachtig en soepel in elkaar. Het koor geeft een rijkdom en kracht aan de muziek. Het zingt virtuoos en vol energie. In het Gloria flakkert het op bij Quoniam tu solus Sanctus en leidt naar een juichend slot. Het orkest begeleidt subtiel en waar gepast zeer sober (beperkt tot basso continuo of met mooi accent op de theorbe). Het Laetatus sum is een uiting van pure blijheid: fantastisch gezongen en met een ritmische begeleiding in de strijkers. Het Magnificat valt na dit Laetatus sum op in zijn ingetogenheid en spirituele intensiteit.
Hervé Niquet sleept ons in het Gloria met zijn snel en pittig tempo en scherpe cadans meteen mee, maar tegelijk is de opname gekarakteriseerd door een geciseleerde precisie en nuance in stemmen en instrumenten. Sacrale muziek die vertedert en jubelt.
