Voor het eerst maakte ik kennis met een balletvoorstelling op het grote doek, en eerlijkheid gebied mij te zeggen: het viel best mee. Niets kan natuurlijk tippen aan lijfelijk een balletvoorstelling meemaken. Maar het is een mooi alternatief om voorstellingen van grote gerenommeerde compagnies, zoals het Royal Ballet vanuit het prachtige Covent Garden, mee te maken.
Daarnaast krijg je als toeschouwer nog wat randinfomatie mee, zoals in dit geval een interview met de artistiek directeur van het Royal Ballet Kevin O’Hara, de respectievelijke choreografen Liam Scarletts’ Viscera (artist in residence bij het Royal Ballet), Jerome Robbins’ Afternoon of a Faun, en de Cubaanse danser en choreogaaf Carlos Acosta met Carmen. Hij begon in 1998 aan zijn parcours bij de compagnie, werd tot principal bevorderd in 2003 en groeide uit tot een van de belangrijkste dansers van zijn generatie én superstar van het Royal Ballet. Een charmante man op handen gedragen door collega’s én het publiek. Als afscheid van de mainstage van Covent Garden maakte hij zijn eigen choreografie van Carmen.
Voor de mixt bill, een vierluik, werd muziek gekozen uit zowat alle windstreken. De avond opent met het ballet ‘Viscera’ op het eerste pianoconcerto van de Amerikaanse componist Lowell Liebermann, vervolgens Debussy’s suggestieve muziek Afternoon of a Faun, Tchaikovski’s Pas de deux en Carmen van Bizet. De productie maakt deel uit van de Royal Ballet House Cinema.
‘Viscera’ is een abstract ballet van vijfentwintig minuten op muziek van Lowell Liebermann. Een werk met een complex en snel ritme dat werkelijk het onderste uit de kan vraagt van de veertien dansers. Choreograaf Liam Scarlett danste jaren zelf als principal bij het Royal Ballet en heeft een intense connectie met muziek. Sedert een tweetal jaar heeft hij het geweer van schouder veranderd. De jonge Liam Scarlett is als choreograaf een rijzende ster van hedendaagse balletten. Hij omschrijft de snelheid van het ballet zelf als dansen in het oog van een storm, het corps de ballet beweegt in massa als een school vissen of een zwerm vogels. Bijna hypnotiserend. Er is een hoofdrol weggelegd voor de prima ballerina’s Laura Morera en Marianella Nuñez. Met als contrast een sensuele verstilde pas de deux, bijna in slow motion, waardoor de perfectie van elke pas en elk gebaar treffend en transparant tot uiting komt.
Als tweede luik volgden twee 20ste eeuwse klassiekers: ‘Pas de deux van Tchaikovsky, choreografie George Balanchine en vooreerst ‘Afernoon of a Faun’ gedanst door Vadim Muntagirov en Sarah Lamb. De choreograaf Jerome Robbins liet zich inspireren door een danser die in een repetitielokaal zijn lichaam aan het stretchen is en zijn bewegingen narcistisch observeert in de spiegel, nadien treedt een ballerina in hetzelfde spel van observatie. Ze bekijken elkaar niet, zijn alleen gefocust op hun eigen lichaam. Als je de interpretatie van Sidi Larbi Cherkaoui gezien hebt van ‘Afternoon of a faun’ is deze versie eerder saai en schraal en verzinkt ze erbij in het niet.
Tchaikovsky’s ‘Pas de deux’, choreografie George Balanchine, op de herontdekte muziek uit het Zwanenmeer, is dan weer andere koek. Dit ballet werd gecreëerd voor het New York City Ballet en is een van de meest virtuoze creaties van de legendarische choreograaf. Het is acht minuten lang een exposé van bravoure en techniek en een uitputtingsslag voor beide dansers. Adembenemend en schitterend. Klassiek ballet op zijn best.
De balletavond wordt afgrond met ‘Carmen’, muziek van Bizet gearrangeerd door Martin Yates. Een compleet nieuwe versie met zang, verschillende dansstijlen en uiteraard de welbekende muziek. Als afscheid danst principal Carlos Acosta niet alleen de hoofdrol maar neemt ook de choreografie, een inspirerend decor en kostumering voor zijn rekening. Verleiding, passie en noodlot zijn de sleutelwoorden. Zijn versie zit boordevol symboliek. De vrijgevochten Carmen ervaart de liefde als gevangen zitten, v astgeklonken zijn aan. Ketens waarvan ze zich snel ontdoet. De demon die haar op zijn horens spietst. Energie en visie spatten van het scherm. Prima ballerina Marianella Nuñez is de vleesgeworden verleiding. Carlos Acosta liet naast zijn uitgepuurde techniek nog eens een indrukwekkend scala aan sprongen zien. Daarnaast weet hij zich ten volle in te leven in een personage.
Het publiek bedankte hem met een minutenlange staande ovatie, niet alleen voor deze creatie, maar voor zijn opmerkelijke succesvolle carrière.
Voelt u zich aangesproken? Een ticket kost € 20, studenten en 60+ betalen € 17.
In de prijs is een glaasje cava tijdens de pauze inbegrepen.
De opera- en balletavonden winnen alsmaar aan populariteit. Het aantal bezoekers verschilt van voorstelling tot voorstelling, maar doorgaans rekent Utopolis op een 100 à 200-tal bezoekers. Het is eigenlijk doodjammer dat het storm loopt voor flutfilms à la ‘Kampioenen’, terwijl mooie spektakels relatief weinig kijkers lokken. De opera- en balletvoorstellingen worden vooral gesmaakt door een iets ouder publiek (50/60-jarigen). Ik kan deze voorstellingen ten zeerste aanbevelen aan een jonger publiek.
