Nominatie Gouden Label – Wim Vandekeybus, stichter en bezieler van Ultima Vez, blijft zichzelf telkens heruitvinden. Voor hem geen hokjesmentaliteit, noch verlammend gemak. TrapTown neemt je op sleeptouw in een intrigerende wereld vol dansmythologie, naar een parallel universum waar theater en muziek, beeld en klank, dans en woord versmelten.

Met zijn visuele arendsblik zet  hij volop zijn talenten als cineast, choreograaf en regisseur in de etalage. De resistente danstaal van Vandekeybus zit zoals vanouds vol risico en conflict. Uit deze voorstelling spreekt een geweldig gevoel voor ruimte, mede dank zij de inbreng van het architectenduo Gijs Van Vaerenberg, gekend van het kunstwerk ‘Study for a Windmill’ in Itterbeek in het kader van De Blik van Bruegel en het doorkijk-kerkje ‘Reading between the lines’ in Borgloon én het labyrint in cortenstaal gemaakt voor C-Mine in Genk. Kunstwerk dat in deze voorstelling geïncorporeerd wordt.

De gangen lijken van bovenuit gefilmd op een drukke bijennest of vanuit het gewone perspectief op een gangenstelsel van een burcht, of de nauwe steegjes van een stad  waar personages in obscure hoekjes vrijen, samenscholen of rennen voor hun leven. De bewegingsdynamiek komt van de filmische soundtrack van Trixie Whitley en de Brusselse band Phoenician Drive. Het knappe tekstmateriaal van schrijver, film- en theatermaker Pieter De Buysser geeft het geheel context. Hij surft op de golven van de geschiedenis. Religie en nationalisme vormen de meest toxische mengeling. Allemaal talent van eigen bodem om fier op te zijn. Conceptueel creëert Wim Vandekeybus een waanzinnig knap spektakel,   waarin intelligent spel en gestileerde precisie van het filmische materiaal en de dansers samenkomen. Het wordt een  fascinerend en magnetiserend geheel.

Van A naar Z

De actie start op het voortoneel met een meisje dat duidelijk in de knoop zit met zichzelf. Het doek gaat op. Het decor oogt sober en futuristisch. TrapTown begint vrij ludiek. Een vrouw komt uit een lift, centraal gesitueerd. Een man verschijnt iets achter haar. Als een gentleman biedt hij haar voorrang en zegt  ‘After you’ . Dat wordt een speels steekspel, ironisch maar toch lichtvoetig. Ondertussen verschijnen de andere dansers op het toneel en positioneren zich in één lijn op het voortoneel. De achterwand wordt een immens panoramisch filmdoek. Een grote bijenkorf waarin mensen krioelen. De acht dansers, in een multicolore weelde,  staan er als leden poppen bij aan wie de wereld voorbij raast.

Dan ontrolt TrapTown zich als een gigantische parabel, geladen met een spirituele onrust, lyrisch maar ook koortsachtig. De  wereldgeschiedenis in een notendop passeert in anderhalf uur tijd en zit vol tegenstrijdigheden: macht en misleiding, opgang en verval, slavernij en overheersing, triomfen en nederlagen, vindingrijkheid versus onbezonnenheid. De mens als speelbal van het lot én heersers behept met een pragmatische levensopvatting en een geslepen geest. Vandekeybus vertaalt dit alles vermetel en intuïtief, sterk, soepel in een razende vaart. In de dans en de bewegingstaal put hij uit andere culturen die fragmentarisch passeren: capoeira, Tai Chi, Indische Griekse en Russische nationale dansstijlen worden samengevoegd tot één patroon. Wat er met het beeldmateriaal gebeurt is verbluffend en fascinerend. Een bombardement met beeld, muziek, dans volledig op elkaar afgestemd en gefinetuned met een geweldig gevoel voor ruimte in een raderwerk van energie en synergie. De wereld van vroeger en vandaag gespiegeld en getransformeerd. Ook de bijdrage van Trixie Whitley, achter de drums, op gitaar of als een Gatsby figuur uit de roaring twenties met een oude microfoon in zangcurves die op en neer gaan, geeft de voorstelling extra body en diepgang. TrapTown is op alle vlakken een hoogvlieger, niet  alleen als multimediaal kunstwerk maar ook wat de dansers met halsbrekende toeren presteren is fabuleus én de muziek die het geheel voortstuwt in een energetisch spel. Dat evenwicht vereist uitgebalanceerde tegenstrijdige krachten. TrapTown is een kruisbestuiving van verschillende kunstvormen: architectuur, woord, film, muziek, dans… die elkaar ontmoeten, versterken en een spraakmakend resultaat opleveren vol adembenemende momenten.

• WAT: TrapTown
• WIE: regie, film en choreografie Wim Vandekeybus, gecreëerd met en
  • uitgevoerd door Maria KO-legova, Tanja Marin Friõjónsdótter,
  • Kristina Alleyne, Sade Alleyne, Kit King, Flavio d’Andrea,
  • Alexandros Anastasiadis, Muffutau Yusef
  • Tekst: Pieter de Buysser
  • Muziek: Trixie Whitley & Phoenician Drive
  • Scenografie: Wim Vandekeybus & Gijs Van Varenbergh
  • Kostuumontwerp: Isabelle Ihoas
  • Geluidsontwerp: Charo Calvo & Bram Moriau
• WEBSITE: www.ultimavez.be
• WAAR & WANNEER: donderdag 19 september in CC Westrand  Dilbeek
• FOTO’S: © Danny Willems en © Filip Claessens