*** Op zijn nieuwste cd zingt Werner Van Mechelen uitsluitend werk van Belgische componisten. Een uitstekend idee, want de cd laat ons een prachtig “boeket” liederen ontdekken. Van Mechelen en pianist Peter Vanhove verdienen alleen al lof omdat ze het verwaarloosde liedgenre van onze eigen componisten vertolken. De selectie is zorgvuldig gemaakt en het resultaat is ronduit verrassend.
*** Op zijn nieuwste cd zingt Werner Van Mechelen uitsluitend werk van Belgische componisten. Een uitstekend idee, want de cd laat ons een prachtig “boeket” liederen ontdekken. Van Mechelen en pianist Peter Vanhove verdienen alleen al lof omdat ze het verwaarloosde liedgenre van onze eigen componisten vertolken. De selectie is zorgvuldig gemaakt en het resultaat is ronduit verrassend.
De cd zet in met Georges Lonque, die net als Henry Georges D’Hoedt en Prosper van Eechaute doceerde aan het Gentse Conservatorium. Hun liedteksten zijn hoofdzakelijk Franstalig. De oudste componist op de cd is Lodewijk Mortelmans en hij is vertegenwoordigd met een aangrijpend lied op tekst van Baudelaire (L’ennemi), een ingetogen gebed van Guido Gezelle en enkele romantische genretafereeltjes (Ouwemansklacht). Werner Van Mechelen is hier op zijn best, zijn stem bloeit mooi open bij zijn verhalende inleving.
Bij de Franstalige liederen ligt een vergelijking met Franse liedcomponisten voor de hand. De sfeerschepping is vaak impressionistisch verfijnd, met een vleugje symbolisme typisch voor de eeuwwisseling. Van bij het eerste lied van Lonque ben je gecharmeerd door de fragiliteit van de compositie en besef je dat deze liederen ten onrechte “vergeten” zijn. De liederen hebben vaak nostalgische teksten en zachte melodieën. Soms zit er een archaïsche toets in – de liederen van Flor Peeters op teksten van Alice Nahon – maar de teksten zijn mooi en poëtisch: “Ik draag door de paarse valleien, De pracht van mijn gouden geduld” (Heidekind).
Eigenaardig…
Werner Van Mechelen is niet steeds even overtuigend. Zijn stem is zacht als de “heldere fontein” in Vos yeux, maar zijn pianissimo is niet altijd geslaagd en de stem is genepen in de hoge tonen. Het legato is niet feilloos – de slotzin van Portrait bijvoorbeeld. Eisen de zware operarollen hun tol voor de souplesse en finesse van zijn vocale kunst? Eigenaardig genoeg is het tweede deel van de cd beter geslaagd. Vanaf George D’Hoedt horen we een mooie “flow” en meer variatie in de stem.
Peter Vanhove begeleidt stijlvol. Zijn lichte toets beklemtoont de vaak fragiele sfeer van de liederen. Als een zacht en kleurrijk tapijt spreidt hij zijn begeleiding behoedzaam onder de stem van Werner Van Mechelen. De cd is een waardevolle aanwinst om de liedkunst van onze eigen componisten te leren kennen en appreciëren en een interessante aanwinst voor de Phaedra catalogus.
