Medio vorige eeuw stichtte Jeanne Brabants de Balletschool. Als pionier verzette ze bergen. Sedert 2000 mag de school zich de Koninklijke Ballet-school van Antwerpen noemen. Heel wat pril talent vond de voorbije decennia de weg naar internationale podia. Pijn, vermoeidheid, stress, volharding is dé mantra bij de opleiding. Bij de KBA wordt keihard gewerkt om bouwend op het verleden en gericht op de toekomst, all round dansers af te leveren die hun mannetje staan zowel in traditionele als hedendaagse dansvormen.

Om 65 jaar noeste arbeid te vieren werden enkele sterren die de Balletschool heeft gevormd, en hun vleugels hebben uitgeslagen, even terug naar het nest gelokt. Bij de studenten  leeft het verlangen om op podia te schitteren. Bij de sterren is het de dagdagelijkse realiteit.

In een mooi palet kwamen tal van dansstijlen en een variëteit aan gevoelssferen aan bod. Deze avond werd een ode aan de vreugde en het dansplezier.

De Bourla Schouwburg zat afgeladen vol met vrienden, familie en balletliefhebbers allerhande.

Het Sterrendansgala opende met geprojecteerde beelden, een nostalgische terugblik. In ijltempo passeerden opnames van het prille begin tot heden de revue: eerst in zwart/wit en met het voortschrijden van de jaren in kleur.

Etudes

Nieuwsanker Hanne Decoutere, die als jong meisje ballet volgde, fungeerde als aimabele gastvrouw. In de ouverture werden alle huidige leerlingen van de KBA betrokken. In een kort en krachtig overzicht werd de  opbouw en ontwikkeling van hun opleiding geschetst: eerst met de basis posities en oefeningen aan de barre, met vervolgens pliés, relevé, port de bras, enz. Een correcte houding is bij een balletopleiding een absolute vereiste. Het potentieel van spieren wordt geactiveerd. De jongsten toonden hun kunnen met gratie in Etudes in een korte workout en vervolgens de hogere klassen in een mooie opbouw en toonmoment van hun verworvenheden. Wat meteen opvalt is dat het lerarencorps de studenten weet te begeesteren.

Yoik

Als eerste Ster werd Jori Kerremans aangekondigt met de choreografie Yiok. Hij studeerde in 2006 af aan de KBA en kon meteen aan de  slag in Barcelona bij IT-Dansa. In de zomer van 2008 vervoegde hij het Scottish Dance Theater, waar hij in de loop der jaren naast voltijds danser ook verantwoordelijk Rehearsel Director werd. Hij vergastte het publiek op een eigen choreografie: het kleine leven van een anoniemle man in de struggle for life, de zoektocht naar de balans tussen werk en privéleven. Het  bewegingsmateriaal gaat van ontreddering, robotachtige bewegingen tot overgave. Een eenvoudige maar knappe belichting: twee projectoren op de avant-scène geplaatst zorgden voor schaduwwerk op de fond, wat in knappe effecten resulteerde.

Wasteland

Astrid Boons ging zich na haar opleiding aan de KBA zich nog verder bekwamen aan Codarts in Rotterdam. Ze begon haar danscarrière bij Dansgroep Amsterdam en danste vervolgens vier jaar bij het Nederlands Dans Theater en van 2013 tot 2016 maakte ze deel uit van Göteborgs Operans Danskompani. In 2014 choreografeerde ze haar eerste dansstuk Alina. In 2016 werd Astrid gekozen als Emerging Choreopgrapher voor het dansprogramma Springboard in Montreal, Canada. Zij brengt een solo uit Wasteland een creatie van Ina Christel Johannessen uit 2014. Een danssolo waarin ze de hele scène bespeelt met de kracht van de verbeelding in een ruimtelijke exploratie.

Love Fear Loss

Het eerste deel werd afgesloten met een duet tussen Aki Saito en Wim Vanlessen, allebei principals bij Ballet Vlaanderen en daarnaast oogsten ze triomfen als gastdansers op internationale podia. Twee dansers die elkaar perfect aanvoelen tot in de laatste vezel van hun lichaam. Het is pure verrukking dit stel te zien performen in een choreografie van Ricardo Amarante, een pas de deux op muziek van Edith Piaf (Mon Dieu). De liefde voor een andere persoon vraagt om ruimte binnen onszelf. Wanneer hij of zij andere paden inslaat,  laat dit littekens  na. Wim Vanlessen en Ali Saito weten de angst voor het verlies te sublimeren in hun vertolking. Gewoon door zijn hand uitnodigend naar de vrouw te reiken, creëert hij magie. Zij combineren een perfecte techniek met groot stijlgevoel en emotionele zeggingskracht in deze verfijnde en melancholische choreografie. Een droompartij voor een droomkoppel dansers.

Absolutio

Ook een gelauwerd kunstenaar in eigen land én ver daarbuiten is Alain Honorez. Het Chileense en Australische publiek draagt hem op handen. Hij schitterde bij Ballet Vlaanderen o.m. als Rothbart in Het Zwanenmeer en Carabosse in Doornroosje, twee choreografieën van Marcia Haydee. Elke partij die men hem toevertrouwt krijgt bij deze danser een persoonlijke signatuur. Een begenadigd performer en podiumbeest par excellance. Sedert 2012 werkt hij als freelance danser en lesgever. Momenteel is hij weer te gast bij Ballet Vlaanderen, ditmaal voor Requiem van Sidi Larbi Cherkaoui, een ballet dat deel uitmaakt van het programma East. Tijdens dit Sterrengala bracht hij een preview uit Absolutio een wereldcreatie ter gelegenheid van de Graduation Gala 2017. Een choreografie van zijn levensgezellin Althea Nuñez. Zij ziet haar levensgezel door de boeiende lens van zijn persoon. Als inspiratiebron de gevoeligheid, sierlijkheid en schoonheid van Alain Honorez als danser. Je voelt in dit werk de emotionele connectie tussen beide. Alain Honorez danst met de souplesse en behendigheid van een kat. Het heeft enerzijds iets primitiefs en krachtigs en anderzijds iets poëtisch door het vloeiende lijnenspel. Muziek: The Perfume van Klimek.

Reminiscence

Dit duet wordt gedanst door Jan Casier die in 2008 afstudeerde. Na een passage bij ballet Vlaanderen, danste hij bij het English National Ballet. Verhuisde dan naar het Ballet Zürich. In 2014 sloot hij zich aan bij het Sempereroper Ballet Dresden, was gastdanser in International Ballet Star Gala in Taiwan en danst nu terug bij Ballet Zürich. Voor dit duet bracht hij collega Katja Wünsche mee. Ze dansten op de welluidende neoklassieke muziek van de hedendaagse componist Olafur Arnalds in een neoklassieke choreografie van Craig Davidson.

Brel

Jacques Brel schreef pareltjes van liedteksten. Scherpzinnige waarnemingen zowel brutaal, amusant, empathisch, sarcastisch als liefdevol. De muzikale structuur van de  verschillende liedjes onderstreept nog eens de inhoud. Choreograaf Ben Van Cauwenbergh weet de muziek te doorgronden. Afgestudeerd in 1976 maakte hij intercontinentaal eerst furore als danser, later ontpopte hij zich als geïnspireerd choreograaf met elementen uit de klassieke en neoklassieke dans. Hij werkt in Brel met drie solisten: Yurie Matsuura, Wataru Shimizu en Liam Blair, allemaal aan de slag bij het Aalto Theater Essen, én de laatstejaars. Het stuk speelt zich af in een bar-café en elke gast vertelt zijn verhaal. In deze snoer van liedjes/choreografieën weet Ben Van Cauwenbergh de thema’s van de liedjes te presenteren in een frisse, schalkse en dynamische stijl in het verbinden van solo’s, duetten of formaties van drie en meer. De laatstejaars kunnen verschillende dansstijlen demonstreren zoals tango in een komen en gaan. Er wacht hen een veelbelovende toekomst. Een sprankelende afsluiter van dit Sterrendansgala 2017.

• WIE: Koninklijke Balletschool Antwerpen
• WAT: Sterrendansgala 2017
• WAAR: Bourla Schouwburg, Antwerpen
• WANNEER: vrijdag 24 maart 2017
• FOTO’S: © Het Nieuwsblad