Nominatie Gouden Label – Het kleine cd-label Harp & Co richt zich zoals de naam doet vermoeden op harpmuziek of muziek waar de harp een voorname rol in speelt. De cd die we hier voor u bespreken, laat luisteren naar werken van de 19de eeuwse Luikse componist en voor alles harpist Alphonse Hasselmans.
Nominatie Gouden Label – Het kleine cd-label Harp & Co richt zich zoals de naam doet vermoeden op harpmuziek of muziek waar de harp een voorname rol in speelt. De cd die we hier voor u bespreken, laat luisteren naar werken van de 19de eeuwse Luikse componist en voor alles harpist Alphonse Hasselmans.
Wie harp speelt, kent Alphonse Hasselmans (1845-1912). Hij genoot een bijzonder grote reputatie in eigen land, in Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittanië. Zowat alle harpisten die naam en faam maakten nog tijdens en na het leven van Hasselmans, deden dit dankzij zijn ontwikkelingen op technisch en pedagogisch vlak. Hij concerteerde in de belangrijkste zalen van Parijs, was harpsolo in het Berliner Concerthaus, bij de Munt en vele andere toporkesten. Als pedagoog volgde de tot Fransman genaturaliseerde Hasselmans zijn leraar Ange-Conrad Prumier op aan het conservatorium van Parijs. De muzikale koningin Marie-Henriette mocht hij privé-lessen geven wat hem via die weg belangrijke contacten opleverde. Je mag stellen dat Alphonse Hasselmans dé harp-autoriteit was wiens realisaties nog steeds nazinderen.
Buiten het zelf concerteren en les geven, componeerde Hasselmans heel wat werken voor harp. Concerto’s, solowerken, kamermuziek en vele bewerkingen vertrouwde hij de notenbalken toe. Enkele van die werken zijn op deze cd opgenomen: solostukken en duo’s voor harp en cello.
Eenvoud siert
Rachel Talitman (harp) en Noé Nathorp (cello) spelen met grote zorg de bijzonder romantische breed smeuïge werken. Er staat maar een nocturne op deze cd, maar je zou het allemaal nocturnes kunnen noemen, zelfs het meer levendige Gitana. Eerlijk geven we toe dat de composities niet de grootste zijn, maar Hasselmans besefte het en blijft bescheiden, nadruk leggend op een zangerige melodie, zeg maar een ‘Lied Ohne Wörter’. Heel gevoelige muziek is het, muziek die je doet aannemen dat Hasselmans een klein hartje moet gehad hebben.
De cd opent met ‘Chanson de Mai’ (opus 40). Je smelt meteen weg. Rachel Talitman neemt je op sleeptouw en je verzeilt in de droom van Hasselmans. Een zoete droom, de droom van de meimaand, de lente, de prille liefde, het ontluikende, het verlangen, de hoop. Talitman speelt o zo fraai, voorzichtig aait ze de fragiele porseleinen werken die gemakkelijker te beluisteren zijn dan te spelen. In de twee werken voor harp en cello krijg je een vloeiend samenspel waar een natuurlijke leiding wordt genomen door het instrument dat de meeste aandacht vraagt, niet opeist. Het komt allemaal zo heel vanzelfsprekend over, zo echt. Geen gezochte dingen, geen pretentie. Muziek die iedereen moet kunnen genieten. Mogelijk was dat ook de bedoeling van de harpmeester? Zijn instrument muziek doen spelen die voor elk oor geschikt is, muziek waarmee je iedereen, al is het maar voor even, over de schreef kan halen en zeggen: “Luister eens? Dat is nu harp. Mooi toch?” En welja, mooi. Een eenvoudig woord dat in deze alles zegt. Echt alles.
