50 jaar Festival van Vlaanderen Mechelen: het was een bijzonder feestelijke editie die we sinds 2018 kennen als Lunalia. De stem staat centraal, net als in de voorafgaande edities die we kenden onder ‘Mechelen hoort stemmen’. Jelle Dierickx kon verder bouwen op ‘de stem’ waar zijn voorgangster Veerle Declercq reeds vorm aan gaf. Op haar beurt kon Veerle inpikken op een festival dat van bij de opstart jarenlang werd geleid door Marcel Kocken. Een bijzonder trio dat op foto vereeuwigd staat in het programmaboekje.
Slotconcert met Cappella Amsterdam in vierde dimensie
Onstoffelijk, verheffend, helend, eerbiedig, bescheiden, lovend, het zijn allemaal bijvoeglijke naamwoorden die passen bij het duiden van de waarde die de Vespers van Sergej Rachmaninov uitstralen. Lunalia omschreef het met 40% nachtmuziek, 40% spiritualiteit en 20% topkoor.
Je moet geen christen zijn, niet eens gelovig – ja zelfs radicaal atheïst mag je zijn – om geraakt te worden door deze muziek die de religie overstijgt en die ‘verbinding’, hoe modieus en daardoor wat hol het begrip vandaag de dag ook is, tot werkelijkheid maakt.
Rachmaninov componeerde deze vespers niet alleen zeer trouw aan de Slavische orthodox-christelijke traditie en uit religieuze overtuiging. Hij legde er zijn persoonlijkheid in en schreef vooral ook met een verregaande tekstbewustheid. Het is van uitzonderlijk groot belang om deze vespers tekstueel grondig te begrijpen en te beheersen om ze naar wens van de getalenteerde componist uit te voeren.
De Cappella Amsterdam, onder leiding van dirigent Daniel Reuss, koos ervoor om niet vanop het oksaal van de Sint-Romboutskathedraal te zingen, maar aan het hoogkoor, onder de prachtige barokke schrijnkast waar de restanten van de patroonheilige, Sint-Rumoldus, bewaard worden. Een zeer goede keuze want zo werd het publiek veel beter bij de muziek betrokken omdat de koorklanken niet verloren gingen in de galmrijke ruimte van deze metropolitaanse kathedraal.
Daniel Reuss staat er op dat elk van zijn koorleden de tekst grondig begrijpt. Dat de zangers stuk voor stuk meeleefden met de tekst en de muziek, was als het ware op het gezicht van ieder te lezen. Je hoort ze knielen, bidden, loven. Je hoort het wrede lot bezongen worden, de hoop, de verrijzenis. Het ontzag voor de God of zeg het goddelijke is bijzonder groot in deze muziek en het koor weet in een prachtig kleurenpalet al de muzikale richtlijnen van Rachmaninov nauwgezet te volgen en weer te geven. Je voelt je na afloop gelauwerd en gesterkt of… wederopgestaan?
Het zijn de Cappella Amsterdam, Daniel Reuss en voor hen natuurlijk Rachmaninov die ons samen in deze katholieke kathedraal, luisterend naar christelijk-orthodoxe gezangen tot ‘het allerhoogste’ brengen, een allerhoogste dat zoals iemand na afloop zei onstoffelijk is, iets waar je echt niet perse gelovig moet voor zijn. Samen met het meer dan tevreden publiek zeg ik, dank aan allen, de componist, de zangers, de dirigent, al de medewerkers van het jubilerend festival dat we op zo’n wijze een feesteditie mochten afsluiten.
- WAT: Vesper Rachmaninov Slotconcert Lunalia
- WIE: Cappella Amsterdam o.l.v. Daniel Reuss
- ORGANISATIE: 50 jaar Festival van Vlaanderen Mechelen
- FOTO’S: © Lunalia – Festival van Vlaanderen Mechelen
