In het begin van de 17e eeuw was Italië het wonderland van de muziek, alle nieuwe ideeën en suggesties kwamen hier vandaan, en wie in het noorden – dus ook in Duitsland – componeerde, kon niet om deze vernieuwingen heen, zoals de “madrigaalmanier”. Ook Johann Hermann Schein nam de zuidelijke suggesties met groot enthousiasme op, zoals ze vanaf het begin van de eeuw in madrigalen en gewijde concerti de oren van Duitse musici bereikten, maar hij kon zijn muzikale opvoeding en scholing, geworteld in de Duitse kapel- en cantortraditie, nooit verloochenen. Dit geldt vooral voor zijn cyclus van 26 gewijde madrigalen voor 5 stemmen en b. c., het Israels Brünnlein – Fontana d’Israel, uitgegeven in 1623, toen Schein al Thomaskantor van Leipzig was. Deze cyclus is vrijwel een combinatie van de Duits-Nederlandse motettraditie en de Nieuw-Italiaanse uitdrukkingskunst; Schein beheerst de verschillende stijlverschijnselen op meesterlijke wijze, waarbij hij zich slechts toelegt op de affecten en de expressie. De verzameling is een stap op weg naar een meer subjectieve, emotionele geloofspraktijk, zoals die vervolgens doorbreekt in het piëtisme.
*Als u een aankoop doet via bovenstaande link krijgen wij een kleine vergoeding. Zo kunnen we u blijven voorzien van recensies en artikelen. Door iets via onze link te kopen, steun je ons in het schrijven van nieuwe artikelen. Producten worden voor jou nooit duurder als je gebruikmaakt van onze links.
