Scene!

Nominatie Gouden Label – In december 2014 zong Christiane Karg in de Vlaamse Opera een charmante Sophie in Strauss’ Der Rosenkavalier. En haar vorige cd Heimiche Aufforderung leidde ons binnen in een “Straussiaans” paradijs. Met haar nieuwste opname slaat Karg een gedurfdere weg in. Zes concertaria’s zorgen voor een verrassende variëteit. 

Nominatie Gouden Label – In december 2014 zong Christiane Karg in de Vlaamse Opera een charmante Sophie in Strauss’ Der Rosenkavalier. En haar vorige cd Heimiche Aufforderung leidde ons binnen in een “Straussiaans” paradijs. Met haar nieuwste opname slaat Karg een gedurfdere weg in. Zes concertaria’s zorgen voor een verrassende variëteit.

Het is een hele heksentoer om de treurnis, woede en waanzin, eigen aan dit soort vocale uitdagingen, zo natuurlijk tot klinken te brengen. Karg zingt niet alleen met ragfijne hoogte en heerlijke pianissimi, maar wisselt ook met uiterste souplesse van register en legt klemtoon zonder druk op de stem. Al deze kenmerken zijn van in de eerste aria, Beethovens veeleisende Ah, perfido! (opus 65), aanwezig en ze maken van elke van de vijf volgende aria’s heerlijke vertolkingen. De versieringen zijn nooit gezocht. Of zoals Karg het in het cd-boekje zelf zegt: “Als je je echt overgeeft aan de muziek, dienen ze zich vanzelf aan.”

“Wens”-zangeres

Het is zeker niet haar bedoeling de aria’s tot vocale acrobatie te maken. De titel, Scene! (mét uitroepteken!), verleidt (misleidt) haar niet tot misplaatste dramatiek. Ze blijft flexibel-lyrisch zingen en houdt de fellere passages mooi onder controle. Typisch voor dit soort vocale stukken is dat de componist ze schreef met een bepaalde zangeres voor ogen en dus aanpaste aan de vocale veelzijdigheid van degene die ze zou creëren. Ik ben ervan overtuigd dat Christiane Karg een ideale “wens”-zangeres zou geweest zijn.

Behalve de concertaria’s van Beethoven, Haydn en Mozart, voegt Karg ook een zelden uitgevoerde aria van Felix Mendelssohn aan het programma toe: Infelice pensier, Ah ritorna, età dell’oro, zoals de meeste van dit soort stukken op een tekst van Metastasio (opus 94). Ze voert de originele versie van de aria uit, die origineel gecomponeerd was voor Maria Malibran, met een veeleisende vioolpartij voor haar minnaar (en latere echtgenoot) Charles-Auguste de Bériot. De vioolpartij werd na de tragische dood van Malibran geschrapt, maar wordt hier prachtig gespeeld door Alina Pogostkina. De aria is trouwens een vocaal pareltje, waarin barok de romantiek zoent.

Schitterende dialoog

Nog zo’n verrukkelijk detail is dat Malcolm Martineau zijn subtiele liedgevoeligheid aanwendt op pianoforte in de vertolking van de klavecimbelpartij van Mozarts aria Ch’io mi scordi di te? Non temer, amato bene (KV 505). Het orkest Arcangelo onder leiding van Jonathan Cohen waakt letterlijk als een “aartsengel” over het emotionele gehalte van de vertolking en voert voortdurend een schitterende dialoog met de zangeres.

Tot slot nog aanhalen dat Christiane Karg bij de cd een oprecht dankwoord schrijft. Het voegt aan de uitvoering op zich niets toe, maar maakt van deze fantastische kunstenares tegelijk een sympathieke vrouw. Een juweel van een opname die de uitzonderlijke kwaliteit van het vocaal en interpretatief talent van deze jonge Duitse sopraan bevestigt.

PS: u wil Christiane Karg komend seizoen live aan het werk horen? Noteer dan met stip woensdag 2 maart in uw agenda voor een (lecture) recital met pianist Roger Vignoles in deSingel.