Er was ooit een tijd dat je Russische, of mogen we wat veralgemeend stellen Slavische zangers?, herkenbaar waren door hun totaal andere zangtechniek dan de westerse zangers. Die tijd is voorbij, en dat werd nog maar eens bevestigd tijdens een kort recital in het Russische Cultureel Centrum in Brussel.

In het raam van het jonge muziekfestival ‘Triomphe de l’Art’ zongen de sopraan Julietta Kocharova en de tenor Alexey Sayapin een greep aria’s uit voornamelijk het romantisch repertoire, begeleid door de Bulgaarse pianiste Tzvetana Gigova.

De pianiste begeleidde voor het eerst zangers en door het wat late arriveren van de tenor, konden pas kort voordien enkele werken samen doorgenomen worden. Dat was er soms even aan te horen, maar in het algemeen was de begeleiding al best behoorlijk.

De sopraan Kocharova heeft blijkbaar een zwak voor Frans repertoire, net wat mij niet zo ligt. Ze opende het recital met een aria van Elektra uit Idomeneo van Mozart. Vlot en met ernstige rolbeleving zong de Kaukasische zangeres, soms wel iets scherp in de hoogte en over het algemeen wat nasaal klinkend. Ook wat nasaal klonk tenor Sayapin en ik vraag me af of het mogelijk een klankvervorming was door het kleine zaaltje dat het verdragende stemgeluid van beide zangers niet aankon. Beide behoeven duidelijk grotere zalen waar hun stemmen meer tot hun recht zullen komen.

Los van deze randbemerkingen kregen we een reeks aria’s te horen, afwisselend gezongen door de sopraan en de tenor van Mozart, Verdi, Puccini, Massenet, Tsjaikovsky, Denza, Rossini en Gounod waarvan een duo uit Romeo et Juliette werd gezongen.

Julietta Kocharova heeft de mentale kracht om zeer snel van karakterrol te wisselen en onmiddellijk in de nieuwe rol te stappen. Ze heeft een brede waaier aan muzikale fantasie en daar maakt ze gebruik van, benadrukkend met omzichtige gebaren waardoor het podium leeft. We willen haar wel eens in een Mozartrol of zo horen.

Tenor Alexey Sayapin heeft een nog meer verrijkende en vullende stem dan Kocharova al heeft en hij overdondert het publiek met zijn verschillende vlot gezongen aria’s. Je hoort nog zeer goed dat hij een student is van Placido Domingo, waarmee hij samen het podium deelde. Momenteel is hij vast lid van de opera van Essen, het tweede Wagnerhuis in Duitsland al waagt de jonge tenor zich (nog) niet aan de Duitse zang. Zijn stem is ook veel meer geschikt voor het Italiaanse en Russische oeuvre. Als je met hem praat, weet je ook waarom. Zijn karakter is losser en sluit sterk aan bij de Italiaanse zwier.

Kocharova hoorden we eerder al eens zingen en toen maakte ze al duidelijk dat ze meer kan dan alleen opera. Bovendien is ze artistiek leider van het door haar opgestarte jonge festival Triomphe de l’Art. Ze is een muzikale duizendpoot die gaat voor de muzikaliteit die beantwoord aan de eisen van de componist.

We zijn benieuwd hoe dit nog kleine festival verder zal evolueren. Het is goed van start gegaan en het spreekwoord zegt: “Goed begonnen, is half gewonnen”.