De muziek op deze CD behoort tot een categorie die, hoewel ruim vertegenwoordigd, niet lijkt te bestaan in compositieleerboeken of platencatalogi. En toch is de praktijk van het opnieuw componeren van een bestaand muziekstuk waarschijnlijk zo oud als de muziek zelf.

Om te beginnen was het componeren van toegevoegde lijnen aan een cantus firmus de standaard compositiepraktijk in het Westen vanaf de Notre-Dame school tot in de XVIIe eeuw. Tegen de tijd dat de bekende gregoriaanse gezangen hun organiserende kracht hadden verloren, deden componisten de moeite om hele werken van andere componisten over te nemen en op verschillende manieren te herschrijven (re-orchesteren). De Bach-Vivaldi transcripties zijn bekend en worden veel uitgevoerd.

Toen dit proces van muzikale herwerking eenmaal op gang kwam, begon het zich ook te ontwikkelen, zowel in de toegepaste procedures als in de keuze en lengte van een cantus firmus. Met andere woorden, als een aanzienlijk deel van Berlioz’ Symphonie Fantastique is gebaseerd op het Dies Irae als cantus firmus, kunnen we ons de volgende stap voorstellen als het nemen van een heel deel of zelfs de hele symfonie (of welk ander werk dan ook) als cantus firmus, waarmee een proces van verandering en toevoeging van de oorspronkelijke informatie op gang wordt gebracht, wat precies is wat componisten hebben gedaan.