Mozart die weerklinkt in de Koningsgalerij in Brussel, vlakbij de Grote Markt. Dat is op zich al meer dan verlokkend om er bij te zijn. Een hele reeks kunstzinnige elementen, geschiedenis, legendes en verhalen die samenkomen in het hart van Europa. Een Europa in conflict, laten we hopen dat Mozarts Requiem geen voorspelling mag zijn van een ondergang van het huidige Europa. Hoop kan je dan weer halen uit de positieve afloop van Die Zauberflöte, de opera op muziek van Wolfgang Amadeus Mozart en op de tekst van Emanuel Schikaneder.
Is het verhaal van deze beroemdste en populairste opera aller tijden wel zo positief? Het zit vol dualiteit en op de achtergrond heerst er toch wel verwarring. Waarom is de eerst goede Koningin van de Nacht, die alles doet om haar ontvoerde dochter te redden plots de slechte, haatdragende vrouw die haar kind verstoot? Waar is de wending, waar is de logica? Vinden we die in Mozarts Requiem? Stel dat dit de afscheidsmuziek is van de echtgenoot van de verongelijkte koningin, wat dan? Laten we u, beste lezers, er eens over nadenken. We zijn benieuwd naar wat uw idee er over is. U mag het ons laten weten via re******@kl***************.be .
REQUIEM
CaVeMa, de organisatie achter het vermaarde Chœur de Chambre de Namur en het Millenium Orchestra zetten voor de zevende Mozartiade in Brussel hun schouders onder de organisatie met effectieve verregaande muzikale steun. Het publiek werd in de knusse zaal van de koningsgalerij vergast op bewerkingen van Mozarts Requiem, zijn Mauerische Trauermusik, de Marcia uit Die Zauberflöte en het Ave Verum Corpus. De Trauermusik was zuiver instrumentaal voor een ensemble van zes strijkers en orgelpositief, net als de Marcia. Het Requiem en het Ave Verum eveneens, maar met klein solistisch dubbelkoor van twee zangers per stem (sopraan, alt, tenor, bas).
Het zaaltje is behoorlijk kort van akoestiek. Ideaal voor theater, het gesproken woord, nadelig voor de muziek die minder draagt en onvoldoende in elkaar smelt. Anderzijds moet ik u meegeven nog meer dan bij alle andere uitvoeringen van het Requiem onder de indruk geweest te zijn omdat onder meer door die droge akoestiek, maar ook door de kleine bezetting, de genialiteit van deze compositie der composities nog duidelijker werd. Er zijn amper woorden te vinden voor de ongekende meesterlijkheid van deze compositie die ontzettend veel meer is dan ‘een compositie’ die iedereen naar de keel grijpt.
De periodeinstrumenten hadden wat last van het warme weer, maar algemeen genomen was het luisteren naar een zeer goede uitvoering, evenwichtig, muzikaal sterk, eerbiedig, stemmen in grote harmonie wat met solisten die in koor zingen niet altijd zo vanzelfsprekend is.
DIE ZAUBERFLÖTE
Hoe doet de organisatie het toch: met beperkte middelen topkwaliteit brengen die een totaalplaatje presenteert dat in elke operazaal in de wereld voor het groot publiek op vol applaus zou kunnen rekenen.
Opnieuw zit het orkest op het podium achter een wazig gordijn. Het is uitgetest en helemaal goedgekeurd door iedereen bij de vorige zes opera’s die de organisatie programmeerde in de voorbije edities. Dirigent Gabriel Hollander leidde het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie zonder pretenties, zonder betweterijen en toevoegingen of andere ingrepen door Mozarts partituur. We houden van musici die alle respect voor het door niemand te verbeteren geniale werk hebben. Samen met de zangers en een bescheiden enscenering waar humor en ernst elkaar afwisselen sleept de dirigent alles en iedereen mee in het ongewone verhaal.
Enkele stemmen verdienen onze bijzondere aandacht. Er was de jonge Portugese tenor João Terleira die een fijne, ernstige, trouwe Tamino neerzette in een heerlijke interpretatie met een erg gevoelige insteek. Prinselijk.
De Franse sopraan Morgane Heyse zette een Königin der Nacht neer die je bij haar eerste optreden meteen in haar macht had. Wat een overtuigende presence! En dan de zuiverheid van de colloraturen, de kracht van de stem, de zeer goed volgbare uitspraak van de tekst. Eerste klas!
En dan Papageno… Ja, natuurlijk, Papageno weet altijd de harten van het publiek te veroveren en ja, natuurlijk is het een rol die elke bariton wel wil zingen en spelen. Het is eens wat anders dan alleen ernstig zijn. Vraagt Papageno dan geen ernst? De simpele jongen die zich verlaten voelt en dan kiest om zijn leven te beëindigen, is dat geen diepe ernst? Het is muzikaal ontzettend sterk gecomponeerd en het is zelden diepgaand genoeg gezongen. Hier moet je kippenvel krijgen en tot tranen toe bewogen zijn. Een tip voor de wereldstem van de Australische bariton Damien Pass. Hoeveel keer ik deze opera hoorde, weet ik niet, maar wat ik wel weet, en ik wik en weeg mijn woorden, is dat deze Damien Pass een van de allerbeste Papageno’s is die je je kan indenken. Zeer romige stem, zalig te gek acterend, enorme muzikale en technische beheersing.
Shadie Torbey is als bas nog niet vol en rijp genoeg voor de veeleisende diepe indrukwekkende bas van Sarastro. Bijzonder knap was Monostatos, door de tenor Mathis Van Cleynenbreugel. De drie dames die ook de drie knapen vertolkten waren in hun beste doen, net als het meisje van “achtzehn Jahr und zwei Minuten” Papagena, de Gentse fijne sopraan Marion Bauwens.
Genoten deed het publiek. Er waren tal van open deurtjes na de aria’s en het langdurig applaus zorgde voor een frisse wind in de warme zaal, een applaus dat een alweer geslaagde Mozartiade afrondde. Wij kijken uit naar volgend jaar!
CAST
Tamino: João Terleira
Pamina: Gianna Cañete Gallo
Königin der Nacht: Morgane Heyse
Sarastro: Shadi Torbey
Papageno: Damien Pass
Erste Dame: Pauline Lebbe
Zweite Dame: Sonia Jacquelin
Dritte Dame: Aina Callaert
Monostatos: Mathis Van Cleynenbreugel
Papagena: Marion Bauwens
Erster Priester: Kenny Ferreira
Zweiter Priester: Tom Van Bogaert
Ensemble Emma Barton-Smith, France Colaux, Juliette Doummar, Hendrik Mispelon, Pierre Romainville, Christophe Bornet, Erwin Muller
Met het Koninklijk Kamerorkest van Wallonië
Creatief Team
Muzikale leiding: Gabriel Hollander
Regie: Eric Gobin
Kostuums: Gaël Bros
Verlichting: Félicien Van Kriekinge
Repetitoren: Lionel Bams, Noemi Biro