-NicolaDinoia.jpg)
Met deze voorstelling speelt t,arsenaal mee in een hogere divisie, zowel op muzikaal vlak als wat de acteerprestaties betreft.
Met deze voorstelling speelt t,arsenaal mee in een hogere divisie, zowel op muzikaal vlak als wat de acteerprestaties betreft.
Twee kunstenaarskoppels kruipen onder de huid van de toeschouwer. Acteurs Tom Van Landuyt en Angela Schijf en pianist Nikolaas Kende en violiste Jolente De Maeyer geven elkaar op een indrukwekende wijze weerwerk, als twee jasjes die perfect passen, elkaar complementeren en elkaar in een associatief veld naar een hoger niveau optillen.
Regie
Regisseur Michael De Cock is een man die de uitdaging niet schuwt. Hij maakte de novelle van Lev Tolstoj, geïnspireerd door het vioolconcerto van Ludwig Van Beethoven, tot een hedendaagse crime passionel. De novelle bevatte een voor die tijd zo omstreden visie op liefde, passie en huwelijk, dat ze prompt werd verboden. Veel decor is er in de producties van t,arsenaal zelden of nooit. Het spel primeert. Met een paar visuele ingrepen, waarvoor hij een beroep deed op de kunstschilder Nicola Dinoia, en een inventieve belichting krijgt de voorstelling body en sfeer. Hij bouwt het spel, via een associatieve methode op, tot een emotionele rollercoaster. Een jaloerse echtgenoot gaat dingen verkeerd interpreteren. Ziet signalen die spinsels zijn van zijn jaloerse geest. Een goed auteur zoals Lev Tolstoj tekent dat kruipend gif met buitengewoon inzicht en interpretatievermogen. In de opbouw van de psyche van de personages trekt de regisseur met mondjesmaat een gordijn open, maar daar achter zit weer een ander gordijn. Niets is wat het lijkt. Alles verbergt weer iets anders. De geliefden drijven uit elkaar, voortsnellend door parallelle universums, andere dimensies, de man tot in de donkerste hoeken van zijn zieke verbeelding, wat uiteindelijk fataal eindigt.
Muziek en acteerprestaties
De muziek van Beethoven, Bach en Arvo Pärt is zo sterk aanwezig en wordt zo ingehouden of met bravoure vertolkt, dat je op een bepaald ogenblik denkt: tegen die machtige en sfeervolle klankwereld is het voor de acteurs moeilijk optornen. De gekozen fragmenten verklanken op een heel substantiële manier de gemoedstoestand van de acteurs. De betoverende kracht van muziek. Als een soort elektriciteit, vonkend, knetterend, zalvend. Nikolaas Kende bespeelt op een haast sensuele manier de vleugelpiano, soms zacht en teder en dan weer met kracht. Jolente De Maeyer legt meer bravoure in haar vertolking. De gekozen muziekfragmenten spinnen draden doorheen de hele voorstelling, zoals de soms etherische en/of dreigende tonen uit het oeuvre van Arvo Pärt. Tom Van Landuyt trekt alle registers open. Start als Don Juan, de verleider, speelt teder en agressief en geraakt uiteindelijk verstrikt in het door hemzelf gesponnen web. Emotionele contrasten zijn aan de orde bij Angela Schijf, maar steeds gedreven en gedragen door de tekst. Een mooi stel om te zien en aan elkaar gewaagd. Reden te over om dit viervoudig supertalent van nabij te komen beleven.
Op tournee tot 21 maart.
