Corona krijgt artiesten niet klein. Vindingrijk worden allerlei nieuwe speelruimtes aangesproken en gecreëerd. Op een van de ruime terrassen van het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen wordt in open lucht geconcerteerd. Een heerlijk herfstzonnetje is van de partij en een licht briesje maakt het aangenaam vertoeven. De honger naar cultuur is er wel degelijk. De ruimte zit (in acht neming met het covid-19 protocol: handgel/maskers/bubbels en afstand) afgeladen vol. In het hoog ommuurde terras zitten tal van vierkante uitsparingen die een divers beeld van Antwerpen laten zien bos, binnenstad, de haven… een plek with a view. Even maak ik mij de bedenking, de blik van het publiek zal veel afdwalen. Maar nee, de performers zuigen je mee in hun uitbundige muzieksferen.
Inventiviteit
De 65ste editie van het Eurovisiesongfestival sneuvelde. Gefundenes Fressen voor het muziektheatercollectief Les âmes Perdues (Naomi Beeldens, sopraan/blokfluit/percussie; Isaak Duerinck synthesizer/accordeon/zang; Ewout Lehoucq cello/zang). Het stimuleren van de creativiteit wordt door dit drietal voor 200% uitgespeeld in een warreling van muziekstijlen. Freedom above in een aanstekelijke speelvreugde die zorgt voor muzikale ambiance en authenticiteit.
Pittige arrangementen
Het Eurovisiesongfestival wordt elk jaar een grotere licht- en effectenshow. Mekaar overtroeven is het leidmotief.
Hier soberheid troef, wat sterk in contrast staat met het mediacircus dat het Eurovisiesongfestival geworden is met veel glitter en glamour ten koste vaak van de muziek, waar het in essentie toch om draait. Hier staat ze centraal met musicologische verbanden tussen stijlen en ritmes. Met het minieme instrumentarium boort het drietal een heel klankenuniversum aan: uptempo nummers worden klassiek gespeeld, of krijgen tango-, wals- of Arabische invloeden in een breed muzikaal spectrum. Tussendoor wordt door de drie zangers/instrumentalisten fruitig en fris de draak gestoken met alles errond: van presentatie tot televoting. Er wordt kwistig gegraaid in de schatkist van melodieën. Het geheel is lichtvoetig en speels met een hoek af. Als enige toegeving is achter het summiere podium een groot linnen doek opgehangen met wat kleuraccenten in geel, wit en blauw en in graffitistyl is de titel ‘Eurovisionary’ gespoten. De protagonisten betreden het podium in blauwe overalls bezaaid met sterretjes. Geopend wordt met de herkenningsmelodie van de Eurovisie uitzendingen. Spelenderwijs worden tal van stijlen aangeboord, van hedendaags tot barok. Als eerste lied viel de keuze op ‘Een beetje’ waarmee Teddy Scholten het Eurovisie Songfestival van 1959 won. Dit wordt nagenoeg getrouw aan het origineel gebracht maar dan gaan alle remmen los. Andere prijswinnende liedjes passeren de revue zoals ‘Poupée de cire poupée de son’ (1965) van France Gall dat afwisselend een heel kinderlijke en dan weer meeslepende tango invulling krijgt. ‘J’aime la vie’ van Sandra Kim (1986) krijgt een middeleeuws kleedje troubadoursgewijs. Er volgen liedjes van Frankrijk, Noorwegen, Israël, Turkije… Er is telkens een mooie match tussen de stemmen. Er wordt ook al eens a capella gezongen wat de liedjes meer fond geeft. Zoals omschreven in het programma is Eurovisionary meer dan een revue, het is zowel een narratieve voorstelling als een interactieve wedstrijd. En ode aan het festival en tegelijk een subversieve interpretatie ervan.
Deze jonge artiesten weten het publiek niet alleen muzikaal aan zich te kluisteren maar ook hun humor is fijn en verrassend. Een heerlijke muzikale stoeipartij van topentertainers, waarbij het publiek nauw wordt betrokken, die hoge en lage cultuur combineert in een sprankelende parodie.
Met televoting mag het publiek uiteindelijk het beste nummer kiezen wat voor heel wat animositeit zorgt. Het winnende nummer uit 1995 ‘Nocturne’, destijds uitgevoerd door Secret Garden haalde het bij het aanwezige publiek. Van begin tot eind nemen deze drie uitmuntende zangers/muzikanten/acteurs het publiek in een niet aflatende vaart op sleeptouw.
Humor en muziek, wat kan een mens beter dromen om de vermaledijde coronadruk even te vergeten.
Wat: muziektheater ‘Eurovisionary’
Wie: Les âmes Perdues i.s.m. Laika Theater der Zinnen en Muziektheater Transparant
Wanneer: zondag 20 september
Waar: Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen
Foto: Lennert Madou
