De Munt rondde zijn dansaanbod voor het seizoen 2018-19 af met een optreden van Rosas in het Kaaitheater. Op het programma stond een repertoire-avond met Bartók/Beethoven/Schönberg: drie vroege werken van Anne Teresa De Keersmaeker, telkens geïnspireerd door een klassieke compositie. Voor de gelegenheid was er ook live-muziekbegeleiding. Daarvoor tekenden musici van Ictus voor Bartók en Beethoven, en orkestleden van Brussels Philharmonic onder leiding van Alain Franco voor Schönberg.
Quatuor n° 4 uit 1986 is de oudste choreografie, maar vertoont nog geen enkele rimpel. Integendeel. Dit stuk voor vier danseressen brengt je terug naar de beginperiode van Rosas; naar het verwonderd en geboeid kijken naar vier huppelende meisjes in hun zwarte, wervelende jurkjes en zwarte bottines. En dan waren er die witte broekjes die ook af en toe even meespeelden in deze speelse, strijdvaardige choreografie op Bartóks complexe ritmes en harmonieën. Je herinnert je weer de gracieuze sprongetjes, die knipoog af en toe, die strengheid in de bewegingen die het geheel zo complex en boeiend maken. Dat zullen de leden van de eerste bezettingen, die nieuwkomers bij de instudering begeleidden, wel duidelijk gemaakt hebben.
In Die Grosse Fuge, een choreografie ontstaan in 1992, is de toon helemaal anders. Nu staan er alleen zwart geklede mannen op de bühne. Die bewegen op de tonen van Beethovens Große Fuge meestal individueel in De Keersmaekers zoeken naar een mannelijk vocabularium. Er zijn confrontaties. De zwaartekracht wordt blijkbaar uitgedaagd in een choreografie die het ingenieuze contrapunt van de Duitse componist poogt te vertalen. Het is een niet erg toegankelijk werk, dat veel vraagt van zowel dansers als publiek.
Voor Verklärte Nacht van Arnold Schönberg lieten de vier prima musici van Ictus, die telkens op het toneel speelden, de plaats aan de strijkers-collega’s van Brussels Philharmonic. Die nestelden zich in de smalle orkestbak. Zo hadden de twee dansers het hele lege, kale toneel om de nieuwe versie van de choreografie uit 1995 te vertolken. Verklärte Nacht, gebaseerd op een gedicht van Richard Dehmel, brengt het verhaal van twee mensen die van elkaar houden. Maar het koppel wordt geconfronteerd met het feit dat de vrouw een kind verwacht van een andere man van wie ze nooit gehouden heeft. Uiteindelijk beslissen ze het kind als hun eigen kind te aanvaarden. In haar versie laat Anne Teresa De Keersmaeker vooral de vrouw aan het woord komen en haar schuldgevoelens vertolken. De man blijft lange tijd afzijdig. Maar dan mag hij ook zijn gewetensstrijd uitbeelden. Uiteindelijk komt het tot verzoening in een duet. Er werd prima gedanst, maar alles samen kwam er in het stuk betreurenswaardig weinig emotie tot uiting.
- WAT: Bartók/Beethoven/Schönberg
- WIE: Anne Teresa De Keersmaeker (choreografie), Rosas (dans), Ictus en Brussels Philharmonic o.l.v. Alain Franco (muziek)
- WAAR: Kaaitheater, Brussel
- WANNEER: woensdag 19 juni 2019
- FOTO’S: © Anne Van Aerschot
