Pianorecital Xenia Ovodova in Gent

Wat weggedoken achter het KANTL in Gent is Quatre mains gevestigd. Een huis waar de piano thuis is, en die naast hun zakelijke activiteiten ook concerten organiseren.

Het concert dat Xenia Ovodova hier speelde op vrijdag 26 januari, stond niet aangekondigd in hun jaarprogramma, en dat was toch wel wat spijtig.- Waarschijnlijk een vergetelheid, maar waar het publiek geen last van had , omdat ze muziekaal in de watten werden gelegd.
Xenia Ovodova, is een Russische pianiste die uit het verre Siberië komt, en na haar diploma’s van Moskou, Parijs en Brussel, zich in Gent genesteld heeft en vanuit daar uitwaaiert over Europa voor haar diverse activiteiten.
Als openingsstuk dook ze in het rijke piano-oeuvre van papa Haydn om daar een mooie Sonate uit te halen. Dergelijke sonates worden veel te weinig gespeeld op pianorecitals, en je vraagt je af waarom? Het zijn werken die rijk zijn aan inspiratie, gedurfd en steeds verrassend. Xenia Ovodova speelde ze met de eenvoudige helderheid die past bij deze muziek. Eenzelfde aanpak was er ook in de beide Intermezzi op.117 van Johannes Brahms die hijzelf omschreef als de Wiegeliederen van mijn droefenis. Ook de twee gepresenteerde Préludes uit het opus 23 van Rachmaninof, hadden deze ondertoon van weemoed. In zowel het Largo als het Andante cantabile, wist de pianiste de juiste toon te treffen , en zong ze haar heel russisch gemoed uit op de Steinway uit 1892, die haar ter beschikking stond.
Kracht en brio waren daarna van de partij in de Etude- Tableau op.39 in D. Geliefd werk waarmee een volleerd pianist steeds zich kan in waarmaken en uitleven. Niet minder wist Xenia haar stevige muzikale kwaliteiten te tonen in meesterlijke Vers la Flamme, in 1914 geschreven door de excentrieke Alexander Skriabin. Geen onzekerheid ,enkel volle pianistiek beheersing. En die zelfde rijkdom aan poëtische kracht , subtiele beheersing en pianistiek meesterschap was met plezier te beleven in haar lezing van de Estampes van Claude Debussy: fijne gamelan-toets in Pagodes, virtuositeit in La soirée dans Grenade en vlotte aanpak van Jardins sous la pluie, geïnspireerd door het stormweer aan de Normandische kust.
Een recital om blij van te worden, temeer omdat, na het recital, de regen boven Gent toch nog even uitbleef.