Nominatie Gouden Label – Cornetto, bastrombone en orgel, het is een combinatie die niet meteen voor de hand ligt maar kijk eens aan? Giovanni Paolo Cima is met zijn sonate ‘per cornetto e trombone (Milaan, 1610) de eerste die een werk voor deze drie instrumenten schrijft en meteen de eerste sonate componeert…
Nominatie Gouden Label – Cornetto, bastrombone en orgel, het is een combinatie die niet meteen voor de hand ligt maar kijk eens aan? Giovanni Paolo Cima is met zijn sonate ‘per cornetto e trombone (Milaan, 1610) de eerste die een werk voor deze drie instrumenten schrijft en meteen de eerste sonate componeert…
Donderdagavond, 30 januari, concerteert Oltremontano in kleine bezetting in de Sint-Leonarduskerk van Aartselaar. De organisatie ligt in handen van Orfeo Producties vzw. De cultuurvereniging organiseert in de zuidrand van Antwerpen succesvolle kamerconcerten.
Alledrie de instrumentalisten, Bart Rodyns op orgel, Wim Becu op zijn bastrombone en Doron David Sherwin op de cornetto, spelen hun eigen instrument zeer vlot en ze gaan prachtig samen. De bescheiden lage klank van de bastrombone is als honing voor het oor. De muziek gaat mooi op het hartritme mee en verstoort niets. Ze lijken het echt graag te spelen, die drie heren, en elke beweging is exact goed. Laat ik zeggen; perfectie bestaat.
Er wordt ons uitgelegd dat er eerst in principe vocale muziek gespeeld werd, vandaar dit instrumentarium. Deze instrumenten versmelten makkelijk met de menselijke stem. Er valt ook wel te merken dat deze stukken nog zeer ingetogen zijn.
Elk muzikant heeft ‘zijn’ deel als solist, al dan niet begeleid. Doron David Sherwin verplaatst ons van het kleine, mooie en fraai geschilderde en van de nodige (neo-)barok voorziene Sint-Leonarduskerk in Aartselaar naar dé San Marco van Venetië waar vanop de tegen elkaar liggende balkons er op los gemusiceerd werd. Sherwin improviseert op een werk van Lassus. Wat een toevloed aan virtuoze invallen, maar nog meer krijgen we een enorme muzikaliteit waar de musicus mee bewijst zich zeer sterk in de vroege 17de eeuwse muziek te kunnen inleven. Hij geeft ons een dialoog met vraag en antwoord, creëert echo’s en fraseert dat het een lust voor het oor is. Dit is absolute topklasse. Bart Rodyns speelt er met zijn orgeltje lustig op in. Wat een duo!
Bart Rodyns, gaat af en toe ook solo en speelt voor ons op zijn kistorgel en op het orgel van de kerk zelf. Het is een zeer goede inval geweest om het kerkorgel – een best te genieten instrument (gelukkig want het is in Vlaanderen zeer slecht gesteld met de (kerk)orgels) – te integreren in dit concert. Hij laat ons (op kistorgel) onder meer een al vrij progressief werkje voor zijn tijd horen. Enerzijds is er een melodie met een vrij open ‘toonspectrum’ en dan weer een chromatisch gedeelte met een enger ‘toonspectrum’ dat beetje bij beetje in elkaar vloeit. Het lijkt eerst wat bizar en na een tijdje zie je er de grotere puzzel van in. De avond zit dan wel vol oude muziek, verbazend genoeg zit er ook al heel wat chromatiek en moderniteit bij.
Op het kerkorgel speelt hij ons o.a. het ‘Ballo del Granduca’ van Jan Pieterszoon Sweelinck dat met een zeer heldere melodie invalt en waar ook een soort verhaaltje bij hoort. Het ‘toont’ ons een beeld van allerlei dansende mensen met elk hun eigen ‘intrede’ op een eigen stem. De vibraties van dit grote orgel gaan door been en merg…
De muziek die volgt, volledig instrumentaal geschreven, is heel wat virtuozer en de trombonist lijkt het in zijn solo zwaar te verduren te hebben. Hij beheerst de moeilijkheden waarmee de componist het werk overladen heeft en kleurt het geheel warm, met rijke diepe tonen die je een aangenaam thuisgevoel aan de haard geven.
In het laatste stuk heeft elk instrument wat zijn eigen opkomst; het orgel geeft de akkoorden aan (basso continuo) en de cornetto ‘draait’ er dan in alle mogelijke richtingen rond terwijl de bastrombone voor onmisbare ‘baspedaal’ speelt… De leden van het trio zijn bijzonder goed op elkaar afgestemd, musiceren met de glimlach en je ziet hen genieten. Een genieten dat afstraalt op het dankbaar publiek dat zich wel degelijk even in Venetië mocht wanen.
