Vijf jaar bestaat het nog steeds niet gesubsidiëerde Euterpe Baroque Consort. Het is een ensemble dat per project uitgebreid kan worden met extra strijkers, blazers, pauken en zo meer.
Alleluia
Vijf jaar bestaat het nog steeds niet gesubsidiëerde Euterpe Baroque Consort. Het is een ensemble dat per project uitgebreid kan worden met extra strijkers, blazers, pauken en zo meer. Er wordt gespeeld op historische instrumenten (wat een begrip toch) en er wordt gestreefd naar het weergeven van de zo juist mogelijke sfeer van een compositie haar onstaansperiode. Bart Rodyns leidt het ensemble met vaste hand. Hij is tevens de begeleider op klavecimbel en speelt eveneens solo. In korte tijd werd het Euterpe Baroque Consort een van de beste ensembles van de jongere generatie dat op gelijke voet kan, mag, moet geplaatst worden met de ‘oude’ garde die grotendeels, op enkele politieke vrienden na, door commissies en cultuurministers afgeschreven werd en wordt. Wie onder meer op de Uitreiking Gouden Labels op 23 juni dit jaar was, hoorde welke kwaliteit het ensemble te bieden heeft.
Lustrumfeest
Vijf jaar, dat wilde het Euterpe Baroque Consort vieren tijdens een driedaagse in thuisstad Lier en de vzw Orfeo zette de schouders onder het driedaagse festival als organisator. De stad Lier had er geen cent voor over en geen enkele bestuursverantwoordelijke was te bespeuren op de drie concerten. Moet er nog zand zijn…? Hoe dan ook, de publieksstoelen liepen mooi vol. Wij waren op het openingsconcert, vrijdag 24 augustus.
Monteverdi ten voeten of ten sopranen uit
Het kernensemble verzorgde de drie concerten. Tja, als je geen geld krijgt, moet je met beperkte financiële middelen te werk maar dàt kon het publiek niet horen. Het kreeg een maximumresultaat.
Veel Claudio Monteverdi op het programma! Carrisimi, Frescobaldi en Frohberger sierden samen met Anonimus aanvullend de affiche. Dit alles werd uitbundig uitgevoerd, in volstrekte harmonie en met onderling respect voor de waarde van elk uitvoerend lid van de groep musicerenden wat leidde tot een sterke kracht en tevens familiale sfeer.
Naast de vermelde Bart Rodyns hoorden we de celliste Tine Van Parys (heerlijk sonore, diepe, bescheinden en subtiele speelwijze: grote international klasse !), en de drie vriendinnen sopranen: Sarah Van Mol, Laurence Servaes en Lore Binon. SVan Mol kennen we al ietsje langer en opnieuw kon ze het publiek verleiden met haar fijne mooi afgewogen interpretaties. Servaes is voor ons een nieuwe stem. Ze verraste positief en kleurde de colloraturen op een fraaie wijze. We zullen ze nog wel meer gaan tegenkomen op de concertpodia. Binon is de stem die me het meest aanspreekt (ik ben ook maar een mens…), ze heeft het meeste kracht – dat kan ze niet verbergen maar noch zij, noch de twee anderen willen vooraan staan met hun volume. Het zeer goed op elkaar inspelen en afwegen geeft dat je een zang krijgt die iedereen bekoort.
Juist, uw ondergetekende heeft genoten. Zo’n avond in het Lierse begijnhof, werelderfgoed, sluit je toch niet af met een regendruppel al vielen ze voldoende uit de lucht? Wij kozen voor ander vocht, een echt abdijbier. Passend bij de muziek, passend bij de omgeving. Het oor gestreeld, de smaakpapillen verwend. Nog van dat? Jazeker want we vernamen tijdens de ‘aprèz-théatre’ dat het niet bij een eenmalig gebeuren blijft. Het festival wordt een biënnale en wordt mee georganiseerd door de vzw Orfeo. Goed zo!
