Lunalia – Openingsfeest | Klassiek-Centraal.be

Lunalia, Tijdloze muziek met de kracht van de volle maan. Mechelen hoort nog steeds stemmen. Lunalia is de opvolger van het nieuwe stadsfestival van het Festival van Vlaanderen Mechelen. Onder kundige leiding van Jelle Dierickx werd een erg gevarieerd programma opgesteld.

Om het grote publiek warm te maken begonnen we vandaag (21 april) alvast met een stadsfeest waarbij op zes verschillende locaties al kon geproefd worden van het aanbod van dit stemmenfestival met korte sessies van een half uurtje, net genoeg om mensen zin in meer te geven.

Tijdens het stadsfeest kregen we een voorsmaakje van het openingsconcert, daarover later meer. Liefhebbers konden al even snoepen van korte stukjes van het Octopus Kamerkoor, o.l.v. Bart Van Reyn en van Caroline Eyck die haar virtuositeit op de theremin liet horen. Het Hof van Busleyden verwelkomde Thomas Moore, in dit geval de trombone specialist met dezelfde naam als de bekende humanist. Het diocesaan centrum stelde zijn deuren open voor een concert voor orgel en sopraan. Hotel Elisabeth was de thuisplaats voor de Canadese performance kunstenares angela rawlings, die zich liet begeleiden door de begenadigde luitiste Sophie van den Eynde.

In het cultuurcentrum kon men zich uitleven op de constructies van Matrix, onder de noemer “Musica Futuristica”. Een speelse manier om kinderen van alle leeftijden te laten proeven van experimentele muziek en om hen de muzikaliteit in het alledaagse te laten ontdekken. Eigen ontworpen instrumententafels zorgden er voor dat men, onder begeleiding, een samenspel kon creëren. Daarnaast was het cultuurcentrum ook de thuisplek van Mélinée, die met Franse Chansons, met Berlijnse inslag, en slechts begeleid door haar accordeon een sfeer van hoopvolle melancholie kon scheppen. Met haar liedjes, die erg persoonlijk worden ingekleed, neemt ze het publiek mee door het levendige Berlijn, langs de kleine kantjes van het leven en alle bijhorende misère. De reis gaat van Toulouse, langs Galway en Parijs naar Berlijn en keert in de extra tijd terug naar Toulouse. Haar voorlaatste lied gaat over haar beste vriend, waar ze steeds bij terecht kan, haar accordeon. Definitief afsluiten doet ze met een cover van Renaud, La Balade Nord Irlandaise, een lied tegen dogma’s en voor de liberté.

Lunalia loopt nog tot 6 mei en u leest er uiteraard alles over op Klassiek Centraal.