Gouden Label Het gebeurt niet zo vaak op een concert dat de rillingen over je rug lopen. Op het concert met Brahms’ Deutsches Requiem door het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam en het Groot Omroepkoor o.l.v. Mariss Jansons overkwam het me meer dan eens.
Gouden Label Het gebeurt niet zo vaak op een concert dat de rillingen over je rug lopen. Op het concert met Brahms’ Deutsches Requiem door het Koninklijk Concertgebouworkest Amsterdam en het Groot Omroepkoor o.l.v. Mariss Jansons overkwam het me meer dan eens. Als het koor massaal inzet bij het tweede deel “Denn alles Fleisch es ist wie Gras”, bij voorbeeld. De perfecte samenklank van koor en orkest overrompelde bij deze uitvoering de luisteraar onweerstaanbaar. Het Groot Omroepkoor klonk wondermooi. Het bracht enerzijds het plechtige en overweldigende karakter van het werk tot uiting maar zorgde tegelijk voor ontroering. Ze maakten hoorbaar met wat een intensiteit en diepe overtuiging Brahms deze Duitse bijbeltekst heeft getoonzet.
De lof over de finesse van het Concertgebouworkest moet nog nauwelijks gezongen worden. Ook dit keer gidste de frêle chef-dirigent Mariss Jansons de muzikanten met vaste hand doorheen de uiterst genuanceerde partituur. De inzet van de lage strijkers in het eerste deel kwam rijk over, de hoorns klonken dreigend, de violen lyrisch, het paukengeroffel extreem apocalyptisch, al was het nooit te luid: alles kwam in de juiste dosering tot zijn recht. Elk deel krijgt de juiste sfeer en gevoelsinhoud, trouw aan de bezinnende en vertroostende intentie van Brahms.
Liep het op elkaar afgestemd zijn van koor en orkest gesmeerd, dan zorgden de solisten voor de perfecte finishing touch. Genia Kühmeier heb ik elders op deze site al positief besproken als liedzangeres (Dvorak Zigeunerlieder, 6-7-2012). Haar talent voor tekst en lied komt haar hier mooi van pas in het droevige en toch troostende “Ihr habt nun Traurigkeit”. Haar optreden was opmerkelijk door haar serene voorkomen en stralende stem. Gerald Finley is beroemd voor de integriteit waarmee hij zijn kunst uitoefent. Gepaard met zijn mooie heldere bariton maakte het zijn vertolking tot een innige belevenis.
Voor een concert als dit had de Henry Le Boeufzaal van het PSK nokvol moeten zitten. Dat was jammer genoeg niet het geval. Het aanwezige publiek gaf uitbundig uiting aan zijn tevredenheid. In alle bescheidenheid wees Jansons op de partituur en maakte erop attent dat vooral Brahms moet toegejuicht worden. Een memorabele concertnamiddag met een Gouden Krans! Dit eerste concert van de residentie van Mariss Jansons doet alvast uitkijken naar de twee volgende, donderdag 31 januari 2013 en 27 maart 2013.
