Gouden Label – Op 1 mei 2015 vond in de Sint-Romboutskathedraal te Mechelen een concert van de wereldberoemde gambist Jordi Savall plaats samen met het vocaal ensemble La Capella Reial de Catalunya en het het instrumentaal ensemble Hespèron XXI.

Het zou in alle opzichten een historisch concert worden, niet alleen omdat Mechelen Hoort Stemmen (Festival van Vlaanderen Mechelen) erin geslaagd was Jordi Savall te strikken, maar ook omdat het concert zelf chronologisch was opgesteld met als ankerpunten historische gebeurtenissen tijdens de 15de en 16de eeuw in Europa.

Het concert ving aan met een aantal klokslagen op zelf meegebrachte kleine klokken en zo zou het recital ook eindigen: een eerste voorbeeld van de doordachte opbouw van de programmatie, die vooral Vlaamse polyfonisten omvatte.  Zo was het eerste muziekstuk van de in Vlaanderen geboren Heinrich Isaac ondergebracht onder de hoofding “Tijdperk van Maximiliaan I en Maria van Bourgondië”.  In het inhoudelijk goed gestoffeerde programmaboekje met uitstekende teksten van Arne Herman kon het publiek de tekst van het lied volgen met als titel “Fortuna desperata: nasci, pati, mori” en de vertaling “Roekeloos lot, geboren worden, lijden, sterven”. Het lied verwijst blijkbaar naar het vroege overlijden van Maria van Bourgondië. Heinrich Isaac sluit hier aan bij de traditie van de cantus firmus (bestaande melodie) in de tenor, waarna de andere stemmen invallen.

Na een vocaal stuk volgde meestal een instrumentaal gedeelte waar vooral Jordi Savall schitterde met zijn onnavolgbare improvisaties op de sopraangamba.  Ook  gitarist Xavier Díaz-Latorre liet zich niet onbetuigd door zijn gevoelige interpretatie van Mille Regretz van Josquin des Prez in de bewerking van Luys de Narváez. Dit zou het lievelingslied geweest zijn van Karel V, die trouwens tijdens het landvoogdijschap van zijn tante Margareta van Oostenrijk, in Mechelen van zijn peutertijd tot zijn 15 jaar opgevoed en volwassen verklaard werd.

Het concert werd een mooie afwisseling van ingetogen en uitbundige liederen, van vocale en instrumentale gedeelten. In stukken zoals La Battaglia van Clément Janequin kwamen daar heel gepast ook trommels en blazers bij te pas. In tegenstelling tot sommige mindere goden slagen Jordi Savall en zijn ensembles er steevast in om het publiek van de eerste tot de laatste noot te boeien. Dit heeft te maken met zijn gedegen historisch voorbereidingswerk maar ook met een muzikale interpretatie die geenszins academisch aanvoelt: een perfect mix van verstand en passie die slechts weinigen gegeven is.

Dit was het enige concert van Jordi Savall in Vlaanderen dit jaar en het publiek dat van heinde en ver gekomen was, vertoefde bij het horen van zulke perfecte en gedreven uitvoering dan ook in de zevende hemel. Een pluim op de hoed van het Festival !