Gothic, new age en electronica op een festival van klassieke muziek; dansende mensen in zwarte middeleeuws ogende kledij met ietwat overdadige make-up rond de ogen en dat bij het Festival van Vlaanderen? Zijn ze nu helemaal gek geworden?
We trokken een zwarte jeans aan, zochten bijpassend zwart hemd en dompelden ons onder om poolshoogte te nemen. Het verdikt is duidelijk: Neen ze zijn niet gek, Qntal past wonderwel in het Lunalia festival in Mechelen.
Dat Lunalia opnieuw de stem centraal stelt hoeven we de lezers van Klassiek Centraal niet te vertellen. Na het openingsfeest, openingsconcert en het Voca Me concert met muziek van Hildegard von Bingen, was gisterenavond Qntal aan de beurt, en dan noem ik nog enkel de Lunalia concerten waarvan er op onze website een verslag te lezen valt.
Bij de gemiddelde liefhebber van klassieke muziek zal Qntal wellicht geen belletje doen rinkelen. Het is echter een van de projecten waarin de centrale stem van deze Lunalia, Sigrid Hausen, schittert. Deze veelzijdige mezzosoprane is niet alleen lid van Voca Me, een koor dat zich specialiseert in oude muziek maar is tevens lead-singer van een gothic, new-age band.
Qntal ontstond door een experiment in de wereld van de middeleeuwse muziek. In 1992 experimenteerde een gelegenheidsensemble met electronica in de uitvoering van een 14e eeuws muziekstuk “Ad Mortem Festinamus” en werd van uit het niets een van de belangrijkste fenomenen in de Gothic en New Age wereld. Het was het begin van Qntal en inmiddels brengen ze hun 8e album uit, Nachtblume. Ze plukken teksten van de Carmina Burana maar evenzeer van de Duitse mysticus Meister Eckhart, Chaucer en Byron. Het is verfrissend om de Carmina eens niét op Orffiaanse manier te horen.
De stijlen van de nummers lopen sterk uiteen en de ene keer klinkt het etherisch terwijl het volgende nummer de beats volop loslaat om daarna weer naar een Oosterse sfeer af te glijden. Ze brengen elke stijl met evenveel verve en enthousiasme en grappen met het publiek en met elkaar tussen de nummers door.
De speciale bezetting en muziekstijl zorgden voor een erg diverse, zij het een vrij kleine, groep toehoorders; een schare fans van Qntal waren afgezakt naar Mechelen maar eveneens waren er concertgangers bij die nooit eerder een dergelijk optreden hadden meegemaakt en tot het eind met open mond bleven luisteren. Het was eveneens dé manier om qntal fans andere aspecten van muziek op het festival te laten ontdekken. De kruisbestuiving en interactie werkt weldegelijk zo meldden mij verschillende concertgangers.
Buiten de lijntjes van de traditionele klassieke muziek kleuren is een interessante en boeiende bezigheid zo blijkt, en het zorgt er voor dat mensen door middel van de muziek dichter bij elkaar komen. En wat kan er mooier zijn dan dat? Het is dan ook mijn hoop dat het Festival van Vlaanderen in Mechelen (en daarbuiten) meer van dit soort experimenten doet. Ik ben alvast fan.
- WAT: een concert vol maanbloemen
- WIE: Qntal
- WAAR: Cultuurcentrum Mechelen
- WANNEER: Jammer u hebt het gemist, 27 april 2018
