Hervé Niquet walst door Beethoven 7

Zaterdag 3 februari werd met het Brussels Philharmonic in het Flageygebouw waar het zijn zetel heeft, een avond pure symfonische romantiek gepresenteerd. Onder het motto Beethoven 7 dirigeerde Hervé Niquet werken van Paul Dukas, Camille Saint-Saëns en Ludwig Van Beethoven.

Dé publiekstrekker, en terecht, was de zevende symfonie van Ludwig Van Beethoven. Niquet koos er terecht voor dit werk als een soort apotheose van het concert te programmeren. Inzetten deed het Brussels Philharmonic met een opvallend grote bezetting koperblazers voor de uitvoering van ‘Polyeucle – ouverture pour la tragédie de Corneille’ van Paul Dukas. Voor mij was het een eerste kennismaking met dit zelden gehoord werk. Een brok Franse orkestromantiek met veel gebruik van er op los gaande kopers, dan weer bijna flauwe strijkers om nog maar eens in tutti een fortissimo ten beste te geven. Persoonlijk ga ik het niet opnieuw opzoeken dit werk, maar dit neemt niet weg dat de kennismaking ermee me niet verheugd zou hebben. Het is een kolfje naar de hand van Niquet om dergelijke werken extra klankkleur te geven en met dit knap orkest verliep deze opdracht vanzelf.

Minder enthousiast ben ik over de pianiste Marie Josèphe Jude die soleerde in het tweede pianoconcerto van Camille Saint-Saëns. Ze legde de nadruk op het virtuoze (nu ja, dit werk heeft niet veel meer in petto dan loopjes) maar struikelde naar mijn zin teveel over haar vingers. Dit concerto zou ook meer variatie in de muzikale opbouw mogen krijgen van de pianist. Jammer want het ontbrak de dirigent en het orkest niet aan inspiratie.

Na de pauze kwam het genie van Ludwig Van Beethoven des te meer tot zijn recht in zijn lyrische zevende symfonie. Een werk dat dirigent en orkest in de vingers hebben en dat bijzonder gesmaakt werd door het publiek dat Studio 4 van Flagey goed vulde. Enig puntje van commentaar op Niquets interpretatie is dat het Allegretto wat langzamer mocht ingezet worden, maar dit is een kwestie van smaak, niet van muzikale afwerking.

Prettig was dat tijdens de pauze van een echt Oostenrijks gerechtje kon genoten worden, een Rostl (aardappelschijfjes met stukjes worst en een spiegeleitje) en domper bij het einde van het concert op het muzikale feest was de zogenaamde ‘afterparty met DJ4T4 die voor een zeer lawaaierig rockgedoe zorgde dat het publiek van de trappen richting uitgang deed koersen. Had Beethoven dit meegemaakt…

• WAT: Beethoven 7 met werk van Dukas, Saint-Saëns en Van Beethoven
• WIE: Brussels Philharmonic onder leiding van Hervé Niquet, pianiste Marie-Josèphe Jude
• WAAR & WANNEER: Flagey Studio 4, Brussel, zaterdag 3 februari 2018