Na een muzikale reis "Met de postkoets door Europa" en een beklijvende namiddag vol "Muziek aan het Hof van Oettingen -Wallerstein", besloot “Amazing Haydn” zijn herfstconcerten "In de ban van Londen". Dat was nl. "the place to be" voor musici als Haydn, Pleyel, Gyrowetz en zo vele anderen.
Na een muzikale reis "Met de postkoets door Europa" en een beklijvende namiddag vol "Muziek aan het Hof van Oettingen -Wallerstein", besloot “Amazing Haydn” zijn herfstconcerten "In de ban van Londen". Dat was nl. "the place to be" voor musici als Haydn, Pleyel, Gyrowetz en zo vele anderen.
Er bleef geen plaats onbezet in de prestigieuze locatie van de Koninklijke Manufactuur van Wandtapijten De Wit, die voor sommigen een extra aantrekkingspunt was. Het decor was een muurgroot 18de-eeuws wandtapijt. Naar een ontwerp van Charles Lebrun, hofschilder van Lodewijk XIV, stelt het in het kader van "De geschiedenis van Alexander", de slag van Arbela voor.
Tegen deze unieke achtergrond speelde het Pleyel Quartett Köln.
Was het omwille van hun levendige samenspel of omwille van de verrassende impact van de zelden gehoorde composities van Pleyel en Gyrowetz? Vast staat dat dagen later nog steeds flarden meeslepende melodietjes door mijn hoofd spookten.
Daar zijn de uitvoerders ook voor gezwicht toen ze zo'n tien jaar geleden kozen voor de naam Pleyel Quartett en in drie etappes de "Pruisische Kwartetten" van Ignaz Pleyel op CD uitbrachten.
Ondertussen speelden ze ondermeer op de Tage Alter Musik in het Duitse Herne, op het Schumannfest en het Beethovenfest in Bonn, op de Haydn-Festspiele in Eisenstadt/Oostenrijk en op het Kölner Fest für Alte Musik.
Muzikale conversatie
Want, zoals eerste violiste Ingeborg Scheerer het enthousiast en in duidelijk verstaanbaar Duits stelde: ze spelen met speciale bogen op oude instrumenten, die bespannen zijn met darmsnaren en dus wat vaker moeten gestemd worden. Dat kleine ongemak woog echter niet op tegen het genot hen bezig te zien en te horen.
Met eenzelfde gedrevenheid voerde Ingeborg Scheerer het kwartet aan. Ze dialogeerde vinnig met tweede violiste Milena Schuster. In deze muzikale conversatie liet cellist Nicholas Selo zich niet onbetuigd, terwijl altviolist Andreas Gerhardus puik de wisselwerking met vooral de tweede viool verwezenlijkte.
Levendigheid en interactie, dat is wat Pleyel en Gyrowetz beoogden, en met succes. Het is moeilijk te bepalen welk Strijkkwartet nu het mooiste is: Pleyels Ben 339 of het opus 76,2 van Gyrowetz, waarvan de respectievelijke langzame beweging opent met een opmerkelijk gelijkend motief.
Uitschieter is zeker het geanimeerde slotdeel van het Pleyel-kwartet, een soort perpetuum mobile, dat met veel Schwung gespeeld werd.
Geen "Amazing Haydn" zonder Haydn natuurlijk. Het befaamde "Kwintenkwartet" vormde tot slot een vaste waarde, zowel qua compositie als qua uitvoering.
De aanwezigheid van de minzame vorst Esterházy, het dankbare applaus, de mooie bloemen en de Wals opus 54, 1 van Dvorak die fungeerde als "encore" maakten duidelijk dat iedereen heeft kunnen genieten, en dat is mooi want daar gaat het hem uiteindelijk vooral voor het Haydn-Genootschap om.
