Zo titelde Klara het slotconcert van het Klarafestival in BOZAR dat uitgerekend op 29 maart 2019 een afscheidsconcert zou zijn geweest aan het Verenigd Koninkrijk als lid van de Europese Unie. Maar dat feestje ging niet door: Hello Britain, dus.
Op het concert werd muziek afgewisseld met enkele tekstfragmenten voorgelezen door de auteurs Sulaiman Addonia, Jonathan Coe en Ali Smith. Het was een goed bedoelde link die Klara legde tussen het Klarafestival en het Passa Porta-festival, waar deze auteurs deel aan hadden. Misschien vooral interessant voor het Britse publiek dat talrijk aanwezig was. Dat was al te merken tijdens de reacties bij de aankondiging van het concert. Met de haar eigen stijl en charme verwerkte Greet Samyn die avond enkele verwijzingen naar het Brexit-gebeuren, spitsvondig en met fijnzinnige ironie.
Het muzikale programma was mooi samengesteld rond werk dat een band smeedt tussen Europa en het Verenigd Koninkrijk. Benjamin Britten schreef met Les Illuminations een compositie op tekst van de Franse dichter Arthur Rimbaud, John Tavener is een Britse twintigste-eeuwse componist en de Abschiedssymfonie van Joseph Haydn kan tweevoudig geïnterpreteerd worden. In de eerste plaats als een afscheid, maar ook als een werk van een Oostenrijks componist die als Europeaan op het einde van zijn leven een fase in Londen doorbracht en er succes kende. Het Aurora Orchestra heeft Londen als zijn thuisbasis en wordt gedirigeerd door de Frans-Duitse cellist Nicolas Altstaedt. De vocale solist was niemand minder dan Ian Bostridge. Very British indeed. Mijn bezoek aan dit concert was dan ook vooral omwille van deze unieke tenor en het knappe werk van Britten dat hij zong.
The protecting Veil, het serene werk van John Tavener voor cello en strijkorkest, was een stijlvolle muzikale uitvoering van een werk dat in zijn religieuze sfeer zeker reminiscenties oproept aan Messiaen of Pärt. Toch is de stijl verschillend in de rijke variaties en de bijzondere melodieuze klank, vooral in de cello die knap dialogeert met de andere strijkers en ook enkele opvallende solo-passages heeft. Ze werden aangrijpend en intens vertolkt door Nicolas Altstaedt. Les Illuminations van Benjamin Britten begint met een merkwaardige oproep in Fanfare als inzet van een bundel mysterieuze, bezwerende poëzie. De stem van Ian Bostridge is zoals steeds fenomenaal en met zijn typisch, heel eigen timbre zeer geschikt voor deze Franse liederen. Ian Bostridge zingt met een wendbare stem, die mooi blijft klinken. Of ze nu heel hoge tonen zingt of lagere klanken, de stem draagt en blijft gaaf. Hij zingt met een overtuiging die verbijstert, met een inleving die de symbolistische poëzie van Rimbaud inhoudelijk aan begrijpelijkheid doet winnen, een sensualiteit die het erotische karakter van sommige teksten evoceert. Voor een niet-Franstalige zanger is zijn uitspraak voorbeeldig. Hij zong ook mee met het bisnummer op het einde van het concert: een lied van The Beatles in een bewerking van Iain Farrington! De muzikanten van het Aurora Ensemble druppelden opnieuw de scène op na hun “obligate” vertrek bij Haydns Afscheidssymfonie en zetten In my life in, waarbij Bostridge zich vlotjes bij hen aansloot. Een aangenaam en verrassend slot van dit concert en van het Klarafestival.
- WAT: Goodbye, Hello. Slotconcert van het Klarafestival met muziek van John Tavener (1944-2013), Benjamin Britten (1913-1976), Joseph Haydn (1732-1809)
- WIE: Aurora Orchestra, Ian Bostridge, Nicolas Altstaedt, Sulaiman Addonia, Jonathan Coe en Ali Smith
- WAAR: Henry Leboeufzaal, BOZAR, Brussel
- WANNEER: vrijdag 29 maart 2019
- FOTO: © Alexandra Bertels
