Als afsluiter van het seizoen 2017-2018 sloten the Brussels Chopin Days af op 27 april 2018 met een pianorecital van Lukas Geniusas in het Koninklijk Conservatorium Brussel. De appel valt niet ver van de boom want zijn moeder is professor aan het Staatsconservatorium van Moskou en zijn vader is een Litouws klassiek pianist. Door deze connectie was er ook de steun en een afvaardiging van de Litouwse ambassade voor dit concert, volledig gewijd aan de pianomuziek van Frédéric Chopin (1810-1849).
De 27-jarige pianist ving aan met een reeks van zeven mazurka’s. Chopin zou er niet minder dan 69 schrijven, waarvan de meeste gepubliceerd werden. Zijn mazurka’s zijn gebaseerd op de Poolse dans in de maat ¾ met de typische hopfiguur. Alhoewel het bij Chopin gestileerde mazurka’s betreft, is het toch een hele opgave om zeven mazurka’s achter elkaar boeiend te blijven spelen. Daar had Lukas Geniusas klaarblijkelijk over nagedacht want hij speelde ze met wisselende emoties.
Opus 63 nr. 2 klonk zacht en intiem, op. 7 nr. 3 dan weer vrolijker, op. 17 nr. 1 majestueus, op. 30 nr. 4 poëtisch, op. 6 nr. 3 kordaat en speels, op. 68 nr. 2 ingetogen en uiteindelijk op. 63 nr. 3 passioneel met een krachtig einde. Hoewel ik op de derde rij zat, klonk het alsof ik in een salon zat: de piano klonk van zeer zacht naar mezzo forte. Misschien was dit een bewuste keuze, maar ik vroeg me wel af of alle nuances achteraan in de zaal wel duidelijk overkwamen. De wisseling van emotie per mazurka hield de muziek wel interessant genoeg, maar kwam af en toe wat gekunsteld over en daardoor schoot de spontaneïteit er wat bij in.
Na een stemmige Nocturne op. 15 nr. 2 met een goed uitkomende melodielijn volgden Grandes Valses Brillantes, op. 34 nrs. 2 en 3. Grande Valse Brillante nr. 2 klonk in tegenstelling tot zijn naam helemaal niet briljant maar integendeel heel ingetogen en melancholisch tijdens het ganse stuk. Hierbij kroop Geniusas bijna letterlijk in zijn piano. Waarschijnlijk wou hij een groot contrast maken met de daaropvolgende Grande Valse Brillante nr. 3 die hij wel briljant en speels vertolkte en krachtig eindigde.
Na de pauze transformeerde Geniusas als het ware in een andere persoon met de monumentale pianosonate nr. 3 op. 58 uit vier delen. Al vanaf de uitbundige maten van het eerste deel Allegro Maestoso was duidelijk dat de piano meer klank maakte dan vóór de pauze. Alsof de pianist de ketens had weggeworpen klonk de muziek nu meer als één geheel. De briljante virtuositeit van het tweede deel Scherzo maakte indruk, evenals het dromerige derde deel Largo waar de pianist overvloedig maar functioneel het pedaal gebruikte. Het laatste deel, Finale, vertolkte hij levendig, virtuoos en opzwepend met een verdiend applaus als gevolg.
- WAT: Brussels Chopin Days
- WIE: Lucas Geniusas
- WAAR: Conservatorium van Brussel
- WANNEER: 27 april 2018
- Foto: m.t.
