*** Het Yomiuri Symphony Orchestra… u totaal onbekend? Dan was u evenmin als wij aanwezig op hun concert in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel zondag 8 maart jongstleden.
*** Het Yomiuri Symphony Orchestra… u totaal onbekend? Dan was u evenmin als wij aanwezig op hun concert in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel zondag 8 maart jongstleden.
De Yomiuri Shimbun (bij ons vanzelfsprekend onbekend) is een “leading provider of news and cultural events” – zeg maar: een gigantisch mediabedrijf met eigen persorgaan, eigen concertzaal, eigen medialaboratorium, eigen kinderdagverblijf waar 23 kinderen culturele initiatie krijgen vanaf de leeftijd van 57 dagen (!) tot de verplichte schoolleeftijd. U kan raden dat die groep ook structurele sponsor is van het orkest dat zijn naam draagt. Daar kunnen mediagroepen in België en in West-Europa nog een punt aan zuigen. Naar aanleiding van de 140ste verjaardag van dit concern gaat het orkest op tournee met optredens in o.m. Duitsland, Polen, Nederland en België. Een hele eer voor ons land.
Veelzijdig
Van de Franse dirigent Sylvain Cambreling kan je veel zeggen… maar één ding staat vast: hij is een onnoemelijk veelzijdig personage en dito dirigent. Voor wie het zich herinnert, was hij de man die het Orkest van de Munt muzikaal op de wereldkaart bracht, waardoor onze nationale opera dan ook de naam en faam kreeg die dit instituut nu te beurt valt. De veelzijdigheid valt ook op in de twee cd’s die we van het bovengenoemd orkest met zijn ‘nieuwe’ chef-dirigent in handen kregen.
Breed spectrum
In chronologische volgorde in de catalogus van Altus beluisteren we de twee meest recente nummers. Het spectrum dat Cambreling beheerst is even veelzijdig als zijn persoonlijkheid: een ‘sprong’ van Mozart naar Mendelssohn (nr. 308) en een (weliswaar minder grote) van Bartók naar Stravinsky (nr. 307).
In volgorde op de cd: Lentewijding (Rite of Spring) van Igor Stravinsky (1882-1971). Dit baken in de geschiedenis van de kunstmuziek ontlokt nog altijd polemieken, al dan niet door kenners of door liefhebbers… waarvan er in het begin niet veel waren, lezen we in de verslagen van de première in Parijs op 29 mei 1913). Cambreling kent het zaakje door en door en leidt het orkest met vaste hand. Verbazingwekkend hoe die oosterlingen onze westerse cultuur ‘verteerd’ hebben en de juiste snaar raken (zeg dat wel) op het vlak van de overigens niet eenvoudige schepping van de juiste sfeer.
Stravinsky mag dan al geen makkie zijn, tijdgenoot Béla Bartók (1881-1945) is dat evenmin… en vooral De Wonderbare Mandarijn refereert af en toe aan het Concerto voor Orkest maar vergt (meer dan dit laatste) alle aandacht van uitvoerders én luisteraars. De spanning wordt aangehouden tot op het einde en ‘gelukkig’ (naargelang u in de sfeer ingewerkt geraakt) duurt deze suite maar twintig minuten.
Sprong in de tijd
Met de tweede cd van dit verjaardagspakket maken we een sprong in de tijd. Niet de Jupiter-symfonie van W.A. Mozart (1756-1791) maar de minder vaak gespeelde nr. 29 (KV 201). Om een of andere bizarre reden klinkt de opname iets doffer dan de andere cd, wat Mozart niet ten goede komt natuurlijk. Dat is zo in het melodieuze allegro moderato maar jammer genoeg ook in de andere delen van de symfonie – andante, menuetto en allegro con spirito. Een correcte uitvoering, maar zonder meer.
De symfonie nr. 4, alias ‘Schotse’ van Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847) is je reinste romantiek maar ook hier hangt als het ware een sluier over de opname. Een technische fout bij de opname of bij het persen? Geen flauw idee! Ik kan me moeilijk inbeelden dat dit met opzet zou zijn gebeurd. Maar wie weet…
