**** Deze cd verscheen al ergens in het voorjaar van het bijna voorbije jaar 2012, maar de kerstdagen leidden me naar de nostalgische “Noël, Noël”-tonen uit deze superromantische en meest populaire Massenet-opera.
**** Deze cd verscheen al ergens in het voorjaar van het bijna voorbije jaar 2012, maar de kerstdagen leidden me naar de nostalgische “Noël, Noël”-tonen uit deze superromantische en meest populaire Massenet-opera.
Al had ik er al fragmenten van gehoord, ik wilde toch wel integraal horen hoe Villazon het er na een van zijn “singer’s blocks” vanaf bracht en natuurlijk ben ik altijd gebrand op de dramatische aanpak van Antonio Pappano. Het beluisteren is een genot geworden in ruime zin.
Villazon zingt met zijn typische ietwat larmoyante stemkleur, wat voor deze partij wel past. Hij zet een Werther neer waar je als luisteraar mee meeleeft en het ietwat onder druk komen van de stem in het dramatische derde bedrijf, vergeef je hem omdat hij zo vanuit zijn hart zingt. Hij heeft in Sophie Koch een warme partner als Charlotte. Ze zingt subliem en ontroert diep op het einde.
Kroon op het werk levert (uiteraard) Antonio Pappano die uitmunt in het tot emotie omzetten van klank. Hij dirigeert zijn eigen opera-orkest dat geen moeite heeft zijn subtiele dramatiek en emotionele buigzaamheid te volgen. Reeds de korte prelude geeft een voorzet van de zinvolle en verfijnde manier waarop Pappano een orkest tot operaleven brengt, iets wat in de instrumentale tussenspelen telkens opnieuw opvalt.
Logisch dat het publiek in het Royal Opera House in Londen juicht op het einde van deze live opname. We kunnen hun enthousiasme overtuigd delen.
