**** De kans om op drie weken tijd drie keer van de zangkunst van Werner van Mechelen te kunnen genieten, lijkt me een voorrecht. De zanger is zonder twijfel onze beste bas-bariton van het ogenblik en een uitstekend lied-interpreet. Het is in die hoedanigheid dat hij hier centraal staat.
**** De kans om op drie weken tijd drie keer van de zangkunst van Werner van Mechelen te kunnen genieten, lijkt me een voorrecht. De zanger is zonder twijfel onze beste bas-bariton van het ogenblik en een uitstekend lied-interpreet. Het is in die hoedanigheid dat hij hier centraal staat.
In de reeks middagconcerten van de Vlaamse Opera gaf Werner van Mechelen op 20 november een recital met als thema “Am Soldatenfriedhof”: een titel die aansluit bij de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. Het programma was universeel genoeg om prachtige liederen van Franz Schubert, Robert Schumann, Gustav Mahler en Frits Celis te brengen. Jozef de Beenhouwer begeleidde en soleerde met twee fragmenten uit Le Tombeau de Couperin van Maurice Ravel. Werner van Mechelen overtuigde van bij het eerste lied (Kriegers Ahnung uit Schuberts Schwanengesang) met zijn prachtige tekstinterpretatie en sobere gestiek. De vertellende ballade Die beiden Grenadiere van Schumann gaf hij een ontroerende spanning en de soldatenliederen van Mahler zong hij met soldateske uitbundigheid die net dat Mahleriaanse tikkeltje ironie verborg – zoals bij het steeds in sterker crescendo gezongen “Tralali-Tralala” uit Revelge. Een revelatie waren de Drei Lieder (opus 17) van Frits Celis. De fijn genuanceerde emoties in deze nostalgische liederen zetten ze op een niveau dat gerust grote liedkunst kan worden genoemd. Zo’n middagconcert in de Foyer van de Vlaamse Opera heeft bovendien het pluspunt dat je als publiek nauw contact hebt met de vertolkers, wat de betrokkenheid groter maakt. Jozef de Beenhouwer leek – hoewel we veel respect hebben voor de pianist – soms wat afwezig te zijn in de begeleiding: een uiting van zijn spreekwoordelijke bescheidenheid?
Allerseelen live en op plaat
De twee andere evenementen met Werner van Mechelen die hier aan bod komen, hangen nauw met elkaar samen. Het gaat om de pas verschenen cd Allerseelen en het concert dat de zanger op 7 december in het Beverse cultuurcentrum Ter Vesten gaf, een organisatie van de Piet Stautkring in samenwerking met het label Phaedra. Het concert met muziek van Schubert, Mahler en Richard Strauss was een prachtige illustratie van het inlevingsvermogen van de bas-bariton. Aan elke tekstwending van de liederen geeft hij de juiste uitdrukking. Op die manier brengt van Mechelen een recital waarin geen enkele tekstnuance van het lied ontsnapt. Zijn dictie is perfect en maakt de tekst steeds verstaanbaar. Voeg daar nog een uiterst subtiel en al even tekstgevoelig pianist als Lucas Blondeel aan toe, en je krijgt een bijzonder genietbaar resultaat.
De drie componisten zijn ook op de cd verenigd met vooral liederen in de sfeer van overlijden en dodenherdenking in diverse aspecten, gaande van rouw en verdriet tot verlossing en geloof in een hiernamaals. Schubert vertegenwoordigt de volbloedromantiek en aangezien de dood zowat zijn oeuvre doordrenkt, is de keuze ruim maar met zorg gemaakt. Er is bijvoorbeeld het berustende Litaney auf das Fest aller Seelen, het droeve Beim Winde en het bijna opstandige Totengräbers Heimweh. Dan volgen drie typische dodenliederen van Gustav Mahler en acht liederen van Richard Strauss die op een of andere manier mijmeringen zijn over vergankelijkheid en verloop van de tijd, gaande van de heel bekende liederen als Allerseelen en Morgen tot weinig bekende liederen als Im Spätboot of het fijnzinnige lied Und dann nicht mehr, waarin de bruid vergankelijk is als de roos. De liederen zijn somber en bedrukkend en worden met veel weemoed gezongen.
Op de cd verkies ik de vertolking van Werner van Mechelen in de meer dramatische liederen van Gustav Mahler boven de innig-lyrische stijl van Schubert en sommige van de Strauss-liederen. Zijn timbre past er beter bij. Vertellen en dramatiek is duidelijk zijn biotoop. In het lyrische genre mis ik glans op de stem, een minpuntje dat bij een live-uitvoering minder opvalt juist dankzij de geëngageerde uitstraling van de zanger.
De cd is een knappe realisatie, met de tekstinterpretatie en de luxueus-gevoelige begeleiding van Lucas Blondeel als grootste troeven.
