**** Met haar cd getiteld Miroirs zet Elsa Dreisig zich meteen op het voorplan van de jonge hoge sopranen. Ze heeft een interessant uitgangspunt voor het thema van de cd: aria’s rond het beeld in de spiegel. Al moeten we het niet te letterlijk nemen, het levert een mooie verzameling op van bekende en minder bekende aria’s, in duo’s bij elkaar gezet rond behalve Juliette en Thaïs, vier operapersonages: Manon, Juliette, Rosina en Salomé.

In haar intro tot de cd verklaart Elsa Dreisig hoe ze op het idee kwam: ze vond het als kind vreemd dat de stem niet zichtbaar was … Ondertussen beseft ze dat een beeld niet altijd écht is, maar de stem wel, een verschil tussen zijn en schijnen. Anderzijds helpt de spiegel de stem te kennen, dus de confrontatie is nuttig bij het zingen. Zo bekijkt ze op de cd het beeld van twee personages van twee componisten en wordt elke aria een interpretatie die geconfronteerd wordt met het andere personage.

Haar eerste “spiegel” is uiteraard de beroemde aria van Juliette die zich bewondert in de spiegel met de juwelen die ze pas gekregen heeft van haar vermeende en bedrieglijke geliefde. Als confrontatie volgt het meedogenloze beeld van Massenets Thaïs, die in de spiegel kijkt. Van bij deze aria’s horen we een zangeres die een mooie sopraanstem heeft: met body en zeer wendbaar in de veeleisende aria’s. Haar pianissimo is perfect. Luister maar naar de aria van Manon van Massenet Adieu notre petite table. Ze kan ijzig hoog zingen (Pardonne Roméo) in de aria uit de onbekende operaversie van Roméo et Juliette van Daniel Steibelt (1765-1823). Maar de stem blijft “stem” hebben en wordt niet ijl. Bij de twee Rosina’s (die van Rossini en die van Mozart) zet ze een aangrijpend Porgi amor naast een contrastrijk speels Una voce poco fa. In de twee Salome-aria’s bewijst ze dat ze van een dromerige Salomé uit het romantische repertoire moeiteloos wisselt naar de expressiviteit van de harde Strauss-taal. Ook in de Strauss-Salomé verbluft ze door haar flexibiliteit en stemvastheid en past ze een gecontroleerd vibrato toe, dat bijdraagt tot de echtheid van het Salomé-beeld. Ze zingt de aria in het Frans: een bewuste keuze om in de taal van haar geboorteland te zingen. Ook hedendaags repertoire schrikt haar niet af. Zo zingt ze op dit moment in Berlijn de creatie van de opera Violetter Schnee van Beat Furrer. Het orkest van Montpellier begeleidt stijlvol en met precisie. In de dirigent Michael Schønwandt treft Dreisig een halve landgenoot, want haar moeder is een Deense (en eveneens operazangeres).

Deze hippe zangeres – ensemblelid van de Staatsoper Berlin, het huis van Daniel Barenboim – won onder meer de Operaliaprijs, een wedstrijd in het leven geroepen door Placido Domingo. Met deze debuut-cd bewijst ze zich meteen als een boeiende artistieke persoonlijkheid.

  • WAT: Miroir(s). Opera Arias
  • WIE: Elsa Dreisig (sopraan), Orchestre National de Montpellier Occitanie o.l.v. Michael Schønwandt
  • UITGAVE: Erato 0190295634131