*** Het staat op de achterflap van de cd en dat is echt wat je met deze recente cd van Thomas Hampson ook moet doen: genieten van zijn altijd genereuze stem, die technisch niet meer helemaal biedt wat ze geweest is, maar nog steeds zijn herkenbare, onweerstaanbare parfum in het timbre heeft.

De titel is ontleend aan het eerste lied van de opname, Sérénade van Charles Gounod. Meteen in dit eerste lied stellen we vast dat de stem technisch niet meer helemaal aankan, wat ze ooit moeiteloos deed. Het legato en de flexibiliteit zijn niet meer wat ze geweest zijn. Het valt op in Chantez, chantez, ma belle uit Sérénade. In het vervolg van de cd zijn er nog verschillende voorbeelden van aan te halen. De zanger neemt de hoge noten hoorbaar ook heel voorzichtig om er niet op te kraken want Thomas Hampson blijft zijn stem intelligent als steeds gebruiken. Hij is ook nog steeds meesterlijk in de interpretatie van de teksten. Een uitstekende illustratie daarvan is La chanson du pêcheur (Gounod), dat hij samen met de zorgzame pianist Maciej Pikulski als een ingetogen lamento vertolkt. Het programma biedt een mooie keuze uit een aantal – soms minder bekende – Franse salonliederen van onder andere Bizet, Massenet, Chausson en Albéric Magnard. Een programma dat effectief een heerlijke serenade vormt en diverse emoties oproept, nu eens ingetogen teder, dan verhalend (Chevalier Malheur van Chausson) of speels en dansend (Sicilienne van Meyerbeer, Danse macabre van Saint-Saëns).

De cd heeft voor fans en verzamelaars van Thomas Hampson zeker zijn waarde, en aangezien ik daartoe behoor, zal ik zeker met plezier deze cd af en toe beluisteren en genieten van deze geliefde bariton in mooi repertoire. Als kleine technische opmerking is het jammer dat de piano soms wat te sterk op de voorgrond is opgenomen.