Pia Davila wil met haar debuut-cd o luna mia een link leggen tussen de cyclus dag en nacht en tussen romantische begrippen zoals hartstocht en verlangen. De cd is bijzonder omdat Davilla in staat is haar soepele, glasheldere zangstijl te voorzien van speelsheid en humor. Dat laatste is in de klassieke muziek een zeldzaamheid.
Pia Davila (°1988, Berlijn) draait al een tijdje mee in het Duitse circuit. Zij is te zien geweest in producties van Theater Bremen, Staatsoper Hamburg en de Städtische Bühnen Osnabrück. In Nederland deed zij in het kader van het Holland Festival 2019 mee aan het project aus Licht van Karlheinz Stockhausen (regie: Pierre Audi). “Ik ben voortdurend op zoek naar humor in de klassieke muziek”, zegt zij in het persbericht, “naast sensuele en goed in het gehoor liggende liederen heb ik ook veel vrolijke liederen gekozen, zowel met verstopte als met duidelijke humor”.
De maan als leidraad
De titel van de cd, o luna mia, doet dat gevoel voor humor nog niet vermoeden. De aandacht gaat in eerste instantie uit naar de cyclus dag en nacht, in het bijzonder de maan. Twee versies van Debussy’s Claire de lune en twee aria’s uit de opera La Luna (work-in-progress) van de Italiaanse componist Lorenzo Romano (°1985) zetten de toon. De keuze van de 21 nummers is even gewaagd als boeiend.
De cd opent met een capriccio van de Italiaanse componist Tarquinio Merula (1595-1665) waarin verlangen, jaloezie en wraak op luchtige wijze worden bezongen. Daarna komt Lorenzo Romano aan bod met Luna Incostante Luna Varia I. Het orkest uit de opera is hier vervangen door tapes waarin natuurgeluiden (wind, water) en echo’s de begeleiding op zich nemen. De tekst is niet van een dichter maar rechtstreeks van een Italiaanse astronoom. De zangstijl is weliswaar melodisch maar bevat ook recitatieve momenten. Ook is de opname voorzien van galm waardoor het lied mysterieus en vervreemdend overkomt. In Romano’s tweede aria Luna Incostante Luna Varia II komt Davila’s elegantie goed tot uiting. Langzaam en gecultiveerd bezingt zij de onvoorspelbaarheid in de verschijning van de maan.
Aandelenkoersen
Van de Kazakse componiste Aigerim Seilova (°1987) worden drie stukken opgenomen, allen wereldpremières op cd. De teksten zijn geschreven door de Berlijnse schrijfster Katharina Schultens. In het oog springend is het a capella gezongen recitatief Bärenmarkt waarin schuld en verlies worden opgehangen aan een zogenoemde “bear-market” – een situatie waarbij aandelenkoersen op de beurzen eerder de neiging hebben om te dalen dan te stijgen. Seilova componeerde een indringend motief op het tekstgedeelte dat koerspatronen vergelijkt met de wurgende slangen waarmee de Griekse mythologische figuur Laocoön worstelde. Pia Davila zingt het lied nerveus en expressief, soms fluisterend, culminerend in een wanhoopsschreeuw wegens gemiste kansen. In dit lied toont ze haar nauwkeurig gestructureerde techniek en haar vermogen elk denkbaar kleurenspectrum in beeld te brengen.
Van dezelfde componiste is strings te horen. Dit langere stuk is een humoristisch spel met lettergrepen, begeleid door elektronische weergave van ritselingen, tinkelende flessen en gefluit van de wind. In vater worden de grenzen nogmaals verlegd. Deze compositie staat in het teken van een rouwproces dat verschijnt in de vorm van bureaucratische kwesties. De vorm is syllabisch, tastend, in langzaam tempo en met veel pauzes. Elke lettergreep wordt gekoesterd. In combinatie met de begeleiding van de luit wordt haast volmaakte tijdloosheid bereikt.
Zeven liederen van de vroegbarokke componist Tarquinio Merula (1595-1665) vervolledigen deze cd. Hierin voert Davila een geslaagde evenwichtsoefening uit met luitist Andreas Nachtheim. Het zijn capriccio’s die van nature openheid, speelsheid en humor uitstralen. Kleuren buiten de lijntjes: Pia Davila krijgt er geen genoeg van.
- WAT: o luna mia
- WIE: Pia Davila (sopraan), Eric Schneider (piano), Andreas Nachtsheim (luit)
- UITGAVE: GENUIN classics, Leipzig, LC: 12029
- BESTELLEN: JPC
- FOTO’S: © Andrej Grilc
