***** De cd met liederen van Scandinavische componisten kreeg de titel I skogen (In het woud). Hij laat horen wat een (te weinig gekende) schat aan melodieën het Scandinavische taalgebied bezit. Met een stem als die van Camilla Tilling is het dubbel genieten.
***** De cd met liederen van Scandinavische componisten kreeg de titel I skogen (In het woud). Hij laat horen wat een (te weinig gekende) schat aan melodieën het Scandinavische taalgebied bezit. Met een stem als die van Camilla Tilling is het dubbel genieten.
De titel is ontleend aan een lied van Wilhelm Stenhammar (1871-1927), die samen met Hugo Alfvén (1872-1960) tot de bekendste Zweedse componisten behoort. Daarnaast is er uiteraard werk van Edvard Grieg (1843-1907) en Jean Sibelius (1865-1957).
Het programma zet in met Sibelius. Norden, op tekst van Sibelius’ voorkeursdichter Johan Ludvig Runeberg is een een Zweeds lied – in die tijd was Zweeds nog de officiële taal in Finland. Dan volgen de zes liederen van het opus 50, die Sibelius op Duitse teksten componeerde. De melodieën zijn zeer gevarieerd en meteen valt de frisse en kleurrijke stem van Camilla Tilling op. In het melancholische Im Feld ein Mädchen singt legt ze treurnis in haar timbre en houdt ze wonderlijk mooi de hoge noot aan, zonder enig misplaatst vibrato. Boeiend is ook dat Sibelius de tekst van Richard Dehmel Die stille Stadt toonzette, ook een van de mooiste liederen van Alma Mahler. Het meest uitgebreide stuk van hem is Skogsrået (De woudnimf), een kleine scène over een jonge man die betoverd wordt door de elfen en verliefd wordt op de woudnimf. Camilla Tilling treft perfect de spookachtige toon. De piano is verhalend. De muziek varieert voortdurend naargelang het verhaal. Je hoort er het spel van de wind in, dan weer klinkt ze dromerig-lieflijk. De walsmelodie verpersoonlijkt de nimf. Een knap melodrama dat na wisselende emoties tragisch eindigt.
Melancholie
Van Edvard Grieg kan natuurlijk – na ook een aantal Duitstalige liederen – En svane niet ontbreken (tekst Henrik Ibsen), zowat zijn bekendste lied. En Tilling geeft beslist een van de mooiste vertolkingen die ik ken: vol weemoed en melancholie, kenmerken die we ook terugvinden in de liederen van Stenhammar. Tilling zingt de trieste liederen op fragiele toon. De cd besluit met één lied van Hugo Alfvén, Skogen sover (Het woud slaapt) wat ook zo verfijnd gezongen is alsof Tilling bang is het woud te wekken. De pianist die ik bij de eerste liederen soms te luid vond spelen, blijkt nadien tot een gevoeliger partner te evolueren.
Ik durf Camilla Tilling als liedzangeres naast mijn geliefde (en ondertussen niet meer productieve) Barbara Bonney zetten! Ze was al verschillende keren in ons land te horen: in de Munt, in de Vlaamse Opera en in de Singel. Haar meest recente optreden bij ons was in het Requiem van Mozart tijdens het Klara Festival 2013. Ik hoorde haar ook al diverse keren in het buitenland en deze cd bevestigt voor mij dat ze internationaal bij de topcategorie sopranen hoort.
