Deze DVD uitgebracht bij Arthaus Musik is er echt een die je voor de zangers uitkijkt. De belangrijkste van hen is uiteraard Placido Domingo die een gedroomde lyrische stem heeft voor de partij van Lohengrin. Van bij zijn intrede in het stuk neemt hij je in zijn ban met zijn smachtende tenorstem en zijn typische, gave timbre.
Deze DVD uitgebracht bij Arthaus Musik is er echt een die je voor de zangers uitkijkt. De belangrijkste van hen is uiteraard Placido Domingo die een gedroomde lyrische stem heeft voor de partij van Lohengrin. Van bij zijn intrede in het stuk neemt hij je in zijn ban met zijn smachtende tenorstem en zijn typische, gave timbre. Tot en met zijn slotaria in het derde bedrijf, het beroemde en prachtige “Mein lieber Schwan”, waarin hij afscheid neemt van Elsa en zijn afkomst bekendmaakt, is het genieten van elk optreden van hem. In het duet in het derde bedrijf klinkt zijn stem oprecht tragisch in “Weh, nun ist all unser Glück dahin” en zijn mimiek is ronduit ontroerend. Wat een zanger, wat een (h)eerlijk acteur!
Cheryl Studer is als Elsa in deze opname die van 1990 dateert nog een sopraan met een zeer mooi pianissimo en een goede tekstexpressie. De DVD focust ook telkens mooi op het koppel, waar dat belangrijk is. Robert Lloyd maakt indruk als Koning Heinrich met zijn diepe heldere en sonore basstem. Dunja Vejzovic is als Ortrud een prototype van de valse en geslepen vrouw die enkel slechte bedoelingen heeft en voorzichtig-sluw op Elsa inpraat. Ze loenst vals en haar stem klinkt perfect voor het negatieve personage dat ze speelt. Jammer dat ze zo slecht en ronduit onverstaanbaar articuleert. Hartmut Welker maakt als Telramund niet echt een goede beurt. De nijdigheid van zijn personage doet hem af en toe schreeuwerig klinken, wat niet echt de bedoeling kan zijn.
De regie van een zekere Wolfgang Weber is zelfs voor de jaren 90 zeer traditioneel. Het zou in tijden van al te ver gezochte operaregie een verademing kunnen zijn, maar het is in dit geval synoniem van weinig interessant. De middeleeuwse burcht als achtergrond voor het aankomen van de zwaan of het huwelijk tussen Elsa en Lohengrin ziet er artificieel karton uit en van personenregie is weinig sprake.
Er is gelukkig ook een schitterend spelend orkest van de Wiener Staatsoper dat onder leiding van een gedreven (jonge) Abbado een weelderige Wagnerpartituur ten gehore tovert. Zo blijft de opname overeind dank zij Abbado en de uitmuntende prestatie van enkele protagonisten. Voor het trio Domingo, Studer, Vejzovic durf ik deze opname van de Wiener Staatsoper historische waarde toekennen.
