Alleluia is de titel van de cd waarmee de jonge Russische sopraan Julia Lezhneva zich presenteert bij haar nieuwe platenlabel Decca. Ze verzamelde er vier prachtige motetten op die elk eindigen met een briljante “Alleluia”-strofe. Het bekendste is uiteraard Exsultate, jubilate van Mozart en het is tegelijk het sublieme hoogtepunt van deze opname.
Alleluia is de titel van de cd waarmee de jonge Russische sopraan Julia Lezhneva zich presenteert bij haar nieuwe platenlabel Decca. Ze verzamelde er vier prachtige motetten op die elk eindigen met een briljante “Alleluia”-strofe. Het bekendste is uiteraard Exsultate, jubilate van Mozart en het is tegelijk het sublieme hoogtepunt van de opname.
Al heeft ze een “zalige” stem, de beate foto op de cover klopt niet helemaal met de persoonlijkheid van deze sympathieke sopraan. Ze is een jonge zelfbewuste vrouw die goed weet welke weg ze wil volgen en zich momenteel vooral op het barokrepertoire wil concentreren (zie het interview in Staalkaart nr. 19, p. 36). Ook Mozart behoort tot haar lievelingscomponisten en het Exsultate, jubilate was dan ook het eerste stuk dat vaststond voor de nieuwe opname. Ze zingt het al van in haar jeugd, en het is er aan te horen dat dit stuk als het ware met haar vergroeid is. Zelden hoorde ik dit stuk met zoveel soepelheid én betekenis zingen. Vooral de strofe Tu virginum corona is een staalkaart van Lezhneva’s zangkunst. De stem buigt en kleurt naar elke nuance, de coloratuur is contradictorisch ingehouden en toch virtuoos om dan los te barsten in het beroemde Alleluia, dat dank zij het samenspel met Il Giardino Armonico pittig en swingend klinkt. Het doet uitkijken naar Lezhneva als zangeres van operarollen van Mozart.
Rond Mozart werd een motetprogramma opgesteld met Vivaldi (In furore iustissimae irae) waar we verbluft luisteren naar de super-hoge stem van Lezhneva, die in de hoogte heel gaaf blijft en met een feilloze ademtechniek de virtuoze coloraturen aankan. Heel even klinkt de stem op de rand van het artificiële, maar de gevoeligheid waarmee ze de aria Tunc meus fletus interpreteert met een perfect legato is zo ingetogen (ook hier weer in perfect samenspel met het orkestraal ensemble) dat je ontroerd bent door haar eerlijke authenticiteit. Ook in het motet van Händel, Saeviat tellus inter rigores, klinkt haar hoge stem puur en tegelijk aangrijpend (Carmelitis sis longa, sis stabilis). Interessant is ook het motet van Nicola Porpora, een van de grote motetcomponisten van de eerste helft van de achttiende eeuw. In caelo stelle clare was pas uitgegeven door een Brits musicoloog, en het sprak Lezhneva en Il Giardino Armonico erg aan omwille van de melodieuze zanglijnen en perfecte dialoog met de instrumenten. Het recitatief is een bewogen passage waarin eens te meer het ideale op elkaar inspelen van stem en instrumenten opvalt. De trillers in het daaropvolgende Care Deus zijn gewoon perfect.
Dit type muziek kan nauwelijks idealer uitgevoerd worden als Julia Lezhneva en Il Giardino Armonico onder leiding van Giovanni Antonini het hier doen. Een toonbeeld van zangkunst en samen musiceren. Een cd die je herhaaldelijk wil beluisteren omdat ze niet alleen pure schoonheid biedt, maar virtuositeit verhoogt tot musiceren met inzicht.
Julia Lezhneva en Il Giardino Armonico zijn live te horen in de Muntschouwburg op maandag 15 april om 20u. Een aanrader!
