Nominatie Gouden Label Johann Sebastian Bach (1685-1750) en viool, het is een aparte relatie. Zijn concerto’s voor viool en orkest zijn niet zomaar door tallozen door de eeuwen heen deel van het leven geworden, soms bepalend, en zo is dit ook met de partita’s en sonates. Twee cd’s met als hoofdinstrument die wonderbaarlijke viool, een instrument dat je gek kan maken, een instrument dat je kan doen wenen…
Nominatie Gouden Label Johann Sebastian Bach (1685-1750) en viool, het is een aparte relatie. Zijn concerto’s voor viool en orkest zijn niet zomaar door tallozen door de eeuwen heen deel van het leven geworden, soms bepalend, en zo is dit ook met de partita’s en sonates. Twee cd’s met als hoofdinstrument die wonderbaarlijke viool, een instrument dat je gek kan maken, een instrument dat je kan doen wenen…
De jongste cd van het label Phi heeft ons hart meteen gestolen. Violiste Christina Busch speelt sonates en partita’s voor viool op haar historisch instrument. Busch is onder meer eerste violiste bij Collegium Vocale Gent. Het was Philippe Herreweeghe die haar de kans gaf om bij zijn label Phi, verdeeld door Outhere, deze solo-cd te realiseren. Busch heeft deze kans ten volle benut. Bach, niets anders dan Bach, zuivere Bach, eerlijke Bach, unieke echte Bach. Bach in al zijn geuren en kleuren, soms neerslachtig, soms uitbundig, soms pineuterig en bekrompen, soms onwezenlijk geniaal dat hij amper tot niet te volgen is. Wie Bach in al zijn verschijningsvormen die hij in zijn vioolmuziek impregneerde begrepen heeft, is wel de violiste van dienst. Dienen is wat Christina Busch doet. Ze speelt niet voor haar plezier in de woonkamer, ze maakt er geen eigen product van om het publiek een BuschBach op te dringen. Niets van dit alles, Busch haar doel was, is en blijft Bach zo getrouw mogelijk uit te voeren en de componist zijn rijk emotioneel ervaren te vertolken. Daar slaagt ze wonderwel is en ze overstijgt talloze opnames en uitvoeringen. Zelden immers is Bach voldoende begrepen en hoe dikwijls wordt het niet vervelend te luisteren aan de sonates en partita’s omdat ze je op de duur snedig studiewerk schijnen te zijn? Hoeveel violisten doen de snaren niet kreunen en hoeveel hun strijkstokken horen we niet krakend op de snaren kletsen? Al te dikwijls wordt met teveel geweld en met pogingen allerlei te bewijzen (maar wat is dat allerlei dan wel?) hoe Bach moet en het gevolg is dat je de cd maar opzij legt
Een opname om niet opzij te leggen is wel deze en we zijn blijer dan ooit met deze realisatie want we hebben niet één maar twéé cd’s! Wil je nog meer vernemen hoe deze cd’s klinken? Dan is er maar een boodschap, nog een beetje verder lezen om te weten waar de dubbel-cd aan te schaffen, deze dan ook te kopen en als de weerga beluisteren. Doe dit niet terwijl je buurman het gras afmaait, doe dit op een rustig moment. Zet je er knus bij en zink weg in de wondere wereld van Johann Sebastian Bach, tot leven geroepen door Christina Busch.
*** Op een cd van Crystal Classics / Delta Music & Entertainment GmbH & Co. KG (een mond vol!) luisterden we voor u naar concerto’s voor viool van Bach. Deze opname biedt het vioolconcerto BWV 1041 en 1042, het concerto voor 2 violen en orkest BWV 1043 en het concerto voor fluit, viool, klavecimbel en orkest BWV 1044. Vier rijkgeschakeerde concerto’s waar Bach zich in uitlaat en het leven rooskleurig ziet maar ook bijzonder intiem is.
Christian Altenburger is de eerste violist van de Deutsche Bachsolisten. Hij neemt de grote solopartijen voor zich. Ernest Mayer-Schierning is de tweede vioolsolo, Paul Meisen speelt neemt de fluitpartij voor zich en aan het klavecimbel zit Bob van Asperen. Helmut Winschermann leidt het geheel.
Deze cd is samengesteld in 2009 maar kwam pas in 2012 op de markt. Het is in deze langdurende crisistijd niet de eerste keer dat een reeds opgenomen cd op zich laat wachten. Gelukkig is deze toch verschenen want andere opnames van grote en kleine uitgevers belandden al in de archieven of gingen helemaal niet door omwille van geldgebrek. Gelukkig schrijf ik want we mogen hier luisteren naar een aangename, ontspannende Bach te beluisteren om je avond met warmte of met verfrissing te vullen of gewoon om als achtergrondmuziek je wat te verpozen. Groots is de uitvoering niet maar ze is eerlijk. De frasering is lichtjes koel en mocht ronder, de tempi zijn vlot gekozen en dit geeft een transparant beeld dat zijn trouw aan Bach uitspreekt. Het vibrato is er soms teveel aan naar mijn gevoel maar de solo beperkt zich hier en is levendig en opwekkend. Ja hoor, naar deze Bach luisteren geeft je vernieuwde energie en je gaat een nieuwe dag met een vrolijk gemoed begroeten. Mooi toch?
