• TIp de redactie
  • Vrijwilligers gezocht!
  • CD / DVD Shop
dinsdag, 20 april 2021
Klassiek-Centraal.be
  • Nieuws
    • Opinie
  • Interviews
  • Agenda
    • Evenement toevoegen
  • Recensies
    • Ballet & Kunstdans
    • Boeken
    • Cd’s
    • Concerten
    • Evenementen
    • Opera & Muziektheater
  • Informatie / Contact
    • Geschiedenis
    • Contact
    • Wie zijn wij
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • Nieuws
    • Opinie
  • Interviews
  • Agenda
    • Evenement toevoegen
  • Recensies
    • Ballet & Kunstdans
    • Boeken
    • Cd’s
    • Concerten
    • Evenementen
    • Opera & Muziektheater
  • Informatie / Contact
    • Geschiedenis
    • Contact
    • Wie zijn wij
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Klassiek-Centraal.be
Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
Home Recensies Cd & DVD

Hippolyte et Aricie

Tim De Backer door: Tim De Backer
1 april 2020
in Cd & DVD, Nieuws
0
Hippolyte et Aricie: een statische voorstelling die je met nieuwsgierigheid bekijkt, maar ondanks de uitzonderlijke weelde onvoldoende boeit.
0
SHARES
130
VIEWS
Deel dit artikel op FacebookDeel dit artikel op TwitterDeel dit artikel via Whatsapp

*** Hebt u zin om eens echt barok theater te zien op dvd? Met alles erop en eraan? Dan is deze Hippolyte et Aricie in de regie van Ivan Alexandre een must. De voorstelling is bijzonder luxueus en verzorgd, maar doet ook artificieel aan. Zo komt de weelde van Rameau’s muziek enigszins bekoeld tot zijn recht.

*** Hebt u zin om eens echt barok theater te zien op dvd? Met alles erop en eraan? Dan is deze Hippolyte et Aricie in de regie van Ivan Alexandre een must. De voorstelling is bijzonder luxueus en verzorgd, maar doet ook artificieel aan. Zo komt de weelde van Rameau’s muziek enigszins bekoeld tot zijn recht.

Hoewel een perfecte tijdgenoot van Georg Friedrich Händel, lijkt Jean-Philippe Rameau als vertegenwoordiger van de Franse barok vanzelfsprekender tot een voorstelling te inspireren die aan de achttiende-eeuwse hofcultuur van de Académie Royale de la Musique vasthoudt. Händels opera’s hebben zich ondertussen als vaste waarde in het gangbare repertoire van de operahuizen genesteld en meestal worden ze dan naar een actuele(re) situatie getransponeerd. Van de opera’s van Rameau blijven de uitvoeringen daarentegen zeldzamer en bovendien voer voor een beperkte “niche” van “specialisten”, zoals William Christie of Marc Minkowski. Een dirigent als Christie geldt daarbij, met zijn (prachtige) uitvoeringen van onder meer Les Indes Galantes of Les Boréades, als normzetter.

Trucs

Het mythologische gegeven van deze tragédie lyrique is kort samen te vatten. De incestueuze verliefdheid van Phèdre op haar zoon Hippolyte dwarsboomt de liefde tussen Hippolyte en Aricie en leidt uiteraard tot enerzijds jaloezie tussen de vrouwen, anderzijds waanzinnige woede van echtgenoot/vader Thésée. De opera voert allerlei nevengoden en –figuren op zoals Amour, Neptune, Diane enzovoort.

Het aparte van deze voorstelling is de barokke enscenering, met toepassing van machinerie in een prachtig decor in zacht-bruine tinten dat nu eens een bomenlandschap uit de coulissen laat verschijnen, dan weer wilde golven toont of woeste wolken. De belichting van Hervé Gary is magisch. Alle trucs van het barok decor worden toegepast: Diana verschijnt in een wolk met pijl en boog, Jupiter als krijgsheer op een arend. Er zijn stralenkransen, pruiken en pluimbossen, pijlenkokers en bizarre maskers. Ook de kostuums (Jean-Daniel Vuillermoz) zijn van achttiende-eeuwse makelijk, met gekke rokjes en corsages, uitgevoerd in prachtige stoffen. De zangers zijn overdreven gegrimeerd en krijgen daardoor iets gekunstelds.

Gekunsteld

Dat is trouwens de hele indruk van de opvoering: alles is wel bijzonder luxueus en verzorgd, maar doet tegelijk heel artificieel aan. Een hedendaagse transpositie mag dan niet altijd geslaagd zijn, maar dit komt echt als museumopera over en kan enkel als zodanig geapprecieerd worden. Je zit er met verwondering naar te kijken, zonder dat je betrokken of geraakt wordt. Hetzelfde geldt voor de danspassages: ze zijn prachtig gechoreografeerd (Natalie Van Parys), worden ook heel mooi gedanst, maar het blijven vrijblijvende intermezzi.  

De personages komen niet tot leven, hoe goed ze in de meeste gevallen ook hun partij vertolken. Zelfs met (of ondanks) de vele close ups van de dvd-verfilming blijven ze toneelmatige figuren waar je niet mee meeleeft, hoe schrijnend hun conflicten ook zijn. Misschien is Amour – een mooie Jaël Azzaretti – in haar speelsheid nog de meest levendige figuur. Stéphane Degout is vocaal een prachtstem om nu eens het tragische verdriet, dan weer de boze verontwaardiging van Thésée uit te drukken. Zijn bariton is gaaf, warm en nobel, zijn dictie prachtig, maar zijn overdreven make up vernielt alle geloofwaardigheid. Sarah Connolly zingt een kelige Phèdre en ook zij is een poesjenel op het toneel. Anne-Catherine Gillet is een vocaal charmante Aricie, haar geliefde Topi Lehtipuu kan met zijn neutrale stem niet bekoren.

Tekort aan bekoring geldt zeker ook voor Emmanuelle Haïm. Ze bevestigt de indruk die ze eerder al op me maakte. Met geforceerde gebaren probeert ze leven in de partituur te brengen. Tevergeefs. Het orkest speelt fel en snel, maar hoekig en strak en mist bijvoorbeeld de spontaneïteit waarmee Minkowski dit soort muziek als vanzelf laat sprankelen. Een statische voorstelling die je met nieuwsgierigheid bekijkt, maar ondanks de uitzonderlijke weelde onvoldoende boeit.

Vorig artikel

Animatiefilm Peter en de Wolf

Volgend artikel

Meditation

Volgend artikel
Elina Garanča: haar warme en stralende stem brengt de sacrale toon van de uitgekozen werken uitstekend tot uiting.

Meditation

Klassiek Centraal – Playlist

Geen resultaat
Bekijk alle resultaten

Volg ons op Sociale media

  • 5.5k Fans
  • 148 Followers
  • 2.2k Subscribers
Hou je van Schrijven ? Hou je van Schrijven ? Hou je van Schrijven ?

Aanbevolen

Oproep Raad voor Cultuur: geef 477 miljoen euro extra uit aan cultuur

Oproep Raad voor Cultuur: geef 477 miljoen euro extra uit aan cultuur

5 dagen ago
De kracht van het kwetsbare: Verdi’s La Traviata

De kracht van het kwetsbare: Verdi’s La Traviata

7 dagen ago
Vleugelpiano Peter Benoit (eindelijk) gerestaureerd

Vleugelpiano Peter Benoit (eindelijk) gerestaureerd

7 dagen ago
Wordt Mechelen (terug) orgelstad?

Wordt Mechelen (terug) orgelstad?

1 week ago

Categorieën

  • Boeken
  • Cd & DVD
  • Concerten
  • Dans
  • Evenementen
  • Gouden Labels
  • Interviews
  • Nieuws
  • Opera & Muziektheater
  • Opinie
  • Recensies

Topics

Alain Altinoglu Aloïs Van Tongerloo Amuz Antonio Pappano Antwerp Symphony Orchestra Bach Ballet Vlaanderen Beethoven Bozar Brussels Philharmonic Claude Debussy De Munt deSingel Erato Erik Langeveld Erna Metdepenninghen Festival van Vlaanderen Flagey Franz Schubert Gaetano Donizetti Gouden Label Hermine Couvreur Johannes Brahms Johann Sebastian Bach Joseph Haydn Klarafestival Klassiek Centraal Lore Binon Lucrèce Maeckelbergh Ludwig Van Beethoven Maurice Ravel Michel Dutrieue Mozart Opera Ballet Vlaanderen Opera Vlaanderen Opéra royal de Wallonie Richard Strauss Robert Schumann Roger Creyf Schubert Sidi Larbi Cherkaoui Stefano Mazzonis di Pralafera Viviane Redant Wim Henderickx Wolfgang Amadeus Mozart
  • TIp de redactie
  • Vrijwilligers gezocht!
  • CD / DVD Shop

© 2020 Klassiek Centraal - Gebouwd door OMJB.

Geen resultaat
Bekijk alle resultaten
  • Nieuws
  • Gouden Labels
  • Recensies
    • Cd & DVD
    • Concerten
    • Opera & Muziektheater
    • Evenementen
    • Boeken
    • Dans
  • Contact
  • Wie zijn wij

© 2020 Klassiek Centraal - Gebouwd door OMJB.

Welcome Back!

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In

Add New Playlist