**** Guilty Pleasures, dat is genieten van de heerlijke, stralende stem van Renée Fleming die zich als een kameleon inleeft in zeer uiteenlopend repertoire. Topprestaties worden afgewisseld met unieke of nauwelijks bekende vertolkingen.
**** Guilty Pleasures, dat is genieten van de heerlijke, stralende stem van Renée Fleming die zich als een kameleon inleeft in zeer uiteenlopend repertoire. Topprestaties worden afgewisseld met unieke of nauwelijks bekende vertolkingen.
Het opzet van deze cd is enigszins gelijkaardig aan de hier onlangs besproken cd van Diana Damrau, “Forever”. Ook Fleming maakt een bloemlezing uit stukken die ze gewoon graag zingt. Veel “schuldig” is daar niet aan, zou ik zo denken. Wat zij er “guilty” aan noemt, is dat het lukraak gekozen fragmenten zijn die soms uit hun verband gerukt zijn. Behalve opera- en operettefragmenten zijn er veel liederen die op zichzelf staan. De mengeling is bont: ze zingt in niet minder dan acht talen en wisselt van Frans repertoire bijvoorbeeld naar Wagner of Canteloube. Een bloemlezing met zowel aria’s die we ongetwijfeld tot haar topprestaties kunnen rekenen (haar vertolking van Dvoraks Armida bijvoorbeeld) en die tegelijk vaak ontdekkingen zijn van stukken die ze ons wil leren kennen. Zo is er deze confrontatie van Dvoraks Armida die ze tegenover de bekendere Armida van Rossini wil zetten, of de waternimf Undine die ze hier kiest uit Tchaikovsky’s opera Undine als alternatieve versie van haar overbekende vertolking van Rusalka’s lied aan de maan uit Dvoraks Rusalka. Als programma dus in elk geval geslaagd.
Puur en weelderig
Een van de hoogtepunten is zeker het nauwelijks bekende lied “Ombra di nube” van Licinio Refice (1883-1953): een Italiaans componist en priester die behalve een paar opera’s ook geestelijke muziek en liederen schreef. Er bestaat een historische opname van Claudia Muzio voor wie hij het lied schreef en Renata Tebaldi zong in zijn opera’s. Het lied wordt in zijn intimiteit en fijnzinnigheid subliem vertolkt door Fleming, met haar fijn geciseleerde en pure hoge stem. Ook in de andere fragmenten is het genieten van de heerlijke stralende stem van deze zangeres die zich als een kameleon inleeft in nu eens het Slavisch repertoire van Smetana of Dvorak, dan weer de Franse mélodie (Duparc, Phidylé) of het ingetogen Träume uit de Wesendonck-Lieder van Wagner. Betoverend is ook haar bloemenduet met de heerlijke Susan Graham uit Lakmé van Leo Delibes. Uniek op deze recital-cd is zeker haar vertolking van Marie-Antoinette uit The Ghost of Versailles van de Amerikaanse componist John Corigliano, een rol die hij voor haar componeerde. Fleming is exemplarisch wat haar dramatische inleving in de monoloog betreft en ze laat ook in dit hedendaags fragment de kleurenrijkdom en de intensiteit van haar hoge register schitteren. Ontroerende eenvoud volgt als slot van de cd in de traditional Dany Boy. Met alle bewondering voor de prachtige vocale kunst, misschien toch een tikkeltje gesofisticeerd.
Voor de rest is er bij deze cd misschien enkel op te merken dat Fleming nooit verstaanbaar zingt. Noch van haar Frans, noch van haar Duits versta je een gebenedijd woord, zelfs nauwelijks van haar Engels. In de fragmenten in het Tsjechisch of Russisch (liederen van Rachmaninov) is dat voor (de meesten van) ons hoe dan ook geen probleem. Dus ik zou zeggen: volop genieten van de uitzonderlijke zangkunst van Renée Fleming, die ons ondanks (of dankzij?) haar perfectie in elk fragment emotioneel meeneemt met haar uniek-vloeiende stem. Bravo ook voor het Philharmonia Orchestra onder leiding van Sebastian Lang-Lessing dat de geraffineerde orkestrale passages schitterend vertolkt en de stem van Fleming als een fluwelen bodem ondersteunt.
